مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۲۵ – جواب گفتنِ اَنْبیا طَعْنِ ایشان را و مَثَل زدنْ ایشان را
| ۲۷۵۵ | ای دَریغا که دَوا در رَنْجَتان | گشت زَهْرِ قَهْرِ جانْ آهَنْجَتان | |
| ۲۷۵۶ | ظُلْمَت اَفْزود این چراغْ آن چَشم را | چون خدا بُگْماشت پَرده‌یْ خشم را | |
| ۲۷۵۷ | چه رئیسی جُست خواهیم از شما؟ | که ریاسَتْمان فُزون است از سَما | |
| ۲۷۵۸ | چه شَرَف یابد زِ کَشتی بَحْرِ دُر؟ | خاصه کَشتی‌یی زِ سَرگین گشته پُر؟ | |
| ۲۷۵۹ | ای دریغ آن دیدهٔ کور و کَبود | آفتابی اَنْدَرو ذَرّه نِمود | |
| ۲۷۶۰ | زآدمی که بود بی مِثْل و نَدید | دیده اِبْلیسْ جُز طینی نَدید | |
| ۲۷۶۱ | چَشمِ دیوانه بَهارَش دِیْ نِمود | زان طَرَف جُنْبید کو را خانه بود | |
| ۲۷۶۲ | ای بَسا دولت که آید گاهْ گاه | پیشِ بی‌دولت بِگَردد او زِ راه | |
| ۲۷۶۳ | ای بَسا معشوقْ کایَد ناشِناخت | پیشِ بَدبَختی نداند عشقْ باخت | |
| ۲۷۶۴ | این غَلَط دِهْ دیده را حِرمانِ ماست | وین مُقَلِّب قَلْب را سؤُ الْقَضاست | |
| ۲۷۶۵ | چون بُتِ سنگینْ شما را قِبْله شُد | لَعْنَت و کوریْ شما را ظُلّه شُد | |
| ۲۷۶۶ | چون بِشایَد سَنگَتان اَنْبازِ حَق؟ | چون نَشایَد عقل و جانْ هَمرازِ حَق | |
| ۲۷۶۷ | پَشّهٔ مُرده هُما را شُد شَریک | چون نَشایَد زنده هَمْرازِ مَلیک؟ | |
| ۲۷۶۸ | یا مگر مُرده تَراشیده‌یْ شماست | پَشّهٔ زنده تراشیده‌یْ خداست | |
| ۲۷۶۹ | عاشقِ خویشید و صَنْعَت‌کَردِ خویش | دُمِّ ماران را سَرِ مار است کیش | |
| ۲۷۷۰ | نه در آن دُمْ دولتیّ و نِعْمَتی | نه در آن سَر راحتیّ و لَذَّتی | |
| ۲۷۷۱ | گِرْدِ سَر گَردان بُوَد آن دُمِّ مار | لایِق‌اَند و دَرْخورَند آن هر دو یار | |
| ۲۷۷۲ | آن چُنان گوید حکیمِ غَزْنَوی | در اِلٰهی‌نامه گَر خوش بِشْنَوی | |
| ۲۷۷۳ | کَم فُضولی کُن تو در حُکْمِ قَدَر | دَرْخور آمد شَخْصِ خَر با گوشِ خَر | |
| ۲۷۷۴ | شُد مُناسِب عُضْوها وَابْدان‌ها | شُد مُناسِبْ وَصْف‌ها با جان‌ها | |
| ۲۷۷۵ | وَصْفِ هر جانی تَناسُب باشَدَش | بی‌گُمان با جانْ که حَق بِتْراشَدَش | |
| ۲۷۷۶ | چون صِفَت با جانْ قَرین کرده‌ست او | پَس مُناسِب دانَش هَمچون چَشم و رو | |
| ۲۷۷۷ | شُد مُناسِب وَصْف‌ها در خوب و زشت | شُد مُناسِب حَرف‌ها که حَقْ نِبِشت | |
| ۲۷۷۸ | دیده و دل هست بَیْنَ اِصْبَعَیْن | چون قَلَم در دستِ کاتِب ای حُسَیْن | |
| ۲۷۷۹ | اِصْبَعِ لُطْف است و قَهْر و در میان | کِلْکِ دلْ با قَبْض و بَسْطی زین بَنان | |
| ۲۷۸۰ | ای قَلَم بِنْگَر گَر اِجْلالیسْتی | که میانِ اِصْبَعَیْنِ کیستی؟ | |
| ۲۷۸۱ | جُمله قَصْد و جُنبِشَت زین اِصْبَع است | فَرقِ تو بر چارْ راهِ مَجْمَع است | |
| ۲۷۸۲ | این حُروفِ حال‌هاست از نَسْخِ اوست | عَزْم و فَسْخَت هم زِ عَزْم و فَسْخِ اوست | |
| ۲۷۸۳ | جُز نیاز و جُز تَضَرُّعْ راه نیست | زین تَقَلُّب هر قَلَم آگاه نیست | |
| ۲۷۸۴ | این قَلَم داند ولی بر قَدْرِ خَود | قَدْرِ خود پیدا کُند در نیک و بُد | |
| ۲۷۸۵ | آنچه در خرگوش و پیل آویختند | تا اَزَل را با حِیَل آمیختند |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!