مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۵۸ – جوابِ خروسْ سگ را
| ۳۳۱۲ | پَس خروسَش گفت تَن زن غَم مَخَور | که خدا بِدْهَد عِوَض زین اَت دِگَر | |
| ۳۳۱۳ | اسبِ این خواجه سَقَط خواهد شُدن | روزِ فردا سیر خور کَم کُن حَزَن | |
| ۳۳۱۴ | مَر سگان را عید باشد مرگِ اسب | روزیِ وافِر بُوَد بی جَهْد و کَسْب | |
| ۳۳۱۵ | اسب را بِفْروخت چون بِشْنید مَرد | پیشِ سگ شُد آن خروسَش رویَْزرد | |
| ۳۳۱۶ | روزِ دیگر هم چُنان نان را رُبود | آن خروس و سگ بَرو لب بَر گُشود | |
| ۳۳۱۷ | کِی خروسِ عِشوه‌دِهْ چند این دُروغ؟ | ظالِمیّ و کاذبیّ و بی‌فُروغ | |
| ۳۳۱۸ | اسبْ کِشْ گفتی سَقَط گردد کجاست؟ | کورِ اَخْتَرگوی و مَحْرومی زِ راست | |
| ۳۳۱۹ | گفت او را آن خروسِ با خَبَر | که سَقَط شُد اسبِ او جایِ دِگَر | |
| ۳۳۲۰ | اسب را بِفْروخت و جَست او از زیان | آن زیان انداخت او بر دیگران | |
| ۳۳۲۱ | لیک فردا اَسْتَرَش گردد سَقَط | مَر سَگان را باشد آن نِعْمَتْ فَقَط | |
| ۳۳۲۲ | زود اَسْتَر را فروشید آن حَریص | یافت از غَمْ وَزْ زیان آن دَم مَحیص | |
| ۳۳۲۳ | روزِ ثالِث گفت سگ با آن خروس | ای امیرِ کاذبان با طَبْل و کوس | |
| ۳۳۲۴ | گفت او بِفْروخت اَسْتَر را شتاب | گفت فَردایَش غُلام آید مُصاب | |
| ۳۳۲۵ | چون غُلامِ او بِمیرَد نان‌ها | بر سگ و خواهَنده ریزَند اَقْرِبا | |
| ۳۳۲۶ | این شَنید و آن غُلامَش را فُروخت | رَسْت از خُسران و رُخ را بَر فُروخت | |
| ۳۳۲۷ | شُکرها می‌کرد و شادی‌ها که من | رَسْتم از سه واقعه اَنْدَر زَمَن | |
| ۳۳۲۸ | تا زبانِ مُرغ و سگ آموختم | دیدهٔ سوءُ الْقَضا را دوختم | |
| ۳۳۲۹ | روزِ دیگر آن سگِ مَحْروم گفت | کِی خروسِ ژاژْخا کو طاق و جُفت؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!