مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۲۰۱ – باقیِ قِصّهٔ مِهْمانِ آن مَسجدِ مِهْمان کُش و ثَبات و صِدْقِ او
| ۴۲۱۳ | آن غریبِ شهرِ سَربالا طَلَب | گفت می‌خُسبَم دَرین مَسجد به شب | |
| ۴۲۱۴ | مَسجدا گَر کَربَلایِ من شَوی | کعبهٔ حاجَت‌رَوایِ من شَوی | |
| ۴۲۱۵ | هین مرا بُگْذار ای بُگْزیده دار | تا رَسَن‌بازی کُنم مَنْصوروار | |
| ۴۲۱۶ | گَر شُدیْت اَنْدَر نَصیحت جِبْرئیل | می‌نخواهد غَوْث در آتشْ خَلیل | |
| ۴۲۱۷ | جِبْرئیلا رو که من اَفْروخته | بهترم چون عود و عَنْبَر سوخته | |
| ۴۲۱۸ | جِبْرئیلا گَر چه یاری می‌کُنی | چون برادرْ پاس داری می‌کُنی | |
| ۴۲۱۹ | ای برادر من بر آذر چابُکَم | من نه آن جانم که گردم بیش و کَم | |
| ۴۲۲۰ | جانِ حیوانی فَزایَد از عَلَف | آتشی بود و چو هیزُم شُد تَلَف | |
| ۴۲۲۱ | گَر نگشتی هیزُم او مُثْمِر بُدی | تا اَبَد مَعْمور و هم عامِر بُدی | |
| ۴۲۲۲ | بادِ سوزان است این آتش بِدان | پَرتوِ آتش بُوَد نه عینِ آن | |
| ۴۲۲۳ | عینِ آتش در اَثیر آمد یَقین | پَرتو و سایه‌یْ وِیْ است اَنْدَر زمین | |
| ۴۲۲۴ | لاجَرَم پَرتو نَپایَد زِاضْطِراب | سویِ مَعْدن باز می‌گردد شِتاب | |
| ۴۲۲۵ | قامَتِ تو بَر قَرار آمد بساز | سایه‌اَت کوتَه دَمی یک‌دَمْ دراز | |
| ۴۲۲۶ | زان که در پَرتو نَیابَد کَس ثَبات | عَکس‌ها وا گشت سویِ اُمَّهات | |
| ۴۲۲۷ | هین دَهان بَر بَند فِتْنه لبْ گُشاد | خُشک آرْ اَللهُ اَعْلَم بِالرَّشاد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!