مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۲۰۲ – ذِکْرِخیالِ بَد اندیشیدنِ قاصِرْ فَهْمان
| ۴۲۲۸ | پیش از آنْکْ این قِصّه تا مَخْلَص رَسَد | دودِ گَندی آمد از اَهْلِ حَسَد | |
| ۴۲۲۹ | من نمی‌رَنجَم ازین لیک این لَکَد | خاطِرِ ساده‌دلی را پِیْ کُند | |
| ۴۲۳۰ | خوش بَیان کرد آن حکیمِ غَزْنَوی | بَهرِ مَحجوبانْ مِثالِ مَعْنوی | |
| ۴۲۳۱ | که زِ قُرآن گَر نَبینَد غیرِ قال | این عَجَب نَبْوَد زِ اَصْحابِ ضَلال | |
| ۴۲۳۲ | کَزْ شُعاعِ آفتابِ پُر زِ نور | غیرِ گرمی می‌نَیابَد چَشمِ کور | |
| ۴۲۳۳ | خَربَطی ناگاه از خَرخانه‌یی | سَر بُرون آوَرْد چون طَعّانه‌یی | |
| ۴۲۳۴ | کین سُخَن پَست است یعنی مَثْنوی | قِصّه پیغامبر است و پِیرَوی | |
| ۴۲۳۵ | نیست ذِکْرِ بَحث و اسرارِ بُلند | که دَوانَند اَوْلیا آن سو سَمَند | |
| ۴۲۳۶ | از مَقاماتِ تَبَتُّل تا فَنا | پایه پایه تا مُلاقاتِ خدا | |
| ۴۲۳۷ | شَرح و حَدِّ هر مَقام و مَنْزِلی | که به پَر زو بَر پَرَد صاحِبْ‌دلی | |
| ۴۲۳۸ | چون کتابُ اللهْ بِیامَد هم بر آن | این چُنین طَعْنه زدند آن کافِران | |
| ۴۲۳۹ | که اَساطیراست و افسانه‌یْ نَژَند | نیست تَعْمیقیّ و تَحْقیقی بُلند | |
| ۴۲۴۰ | کودکانِ خُردْ فَهْمَش می‌کُنند | نیست جُز اَمْرِ پَسَند و ناپَسَند | |
| ۴۲۴۱ | ذِکْرِ یوسُف ذِکْرِ زُلفِ پُر خَمَش | ذِکْرِ یَعقوب و زُلَیخا و غَمَش | |
| ۴۲۴۲ | ظاهراست و هرکسی پِیْ می‌بَرَد | کو بیان که گُم شود در وِیْ خِرَد؟ | |
| ۴۲۴۳ | گفت اگر آسان نِمایَد این به تو | این چُنین آسان یکی سوره بِگو | |
| ۴۲۴۴ | جِنَّتان و اِنْسِتان و اَهْلِ کار | گو یکی آیَت ازین آسان بیار |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!