مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۴۲ – جوابِ فرعونْ موسیٰ را و وَحی آمدنْ موسیٰ را عَلَیْهِ‌السَّلام
| ۱۰۹۱ | گفت نه نه مُهْلَتم باید نَهاد | عِشوه‌ها کَم دِهْ تو کَم پِیْمایْ باد | |
| ۱۰۹۲ | حَق تَعالیٰ وَحی کَردَش در زمان | مُهْلَتَش دِهْ مُتَّسِع مَهْراس ازان | |
| ۱۰۹۳ | این چِهِل روزَش بِدِه مُهْلَت به طَوْع | تا سِگالَد مَکْرها او نوعْ نوع | |
| ۱۰۹۴ | تا بِکوشَد او که نی من خُفته‌ام | تیز رو گو پیشِ رَهْ بِگْرفته‌ام | |
| ۱۰۹۵ | حیله‌هاشان را همه بَرهَم زَنَم | و انچه اَفْزایَند من بر کَم زَنَم | |
| ۱۰۹۶ | آب را آرَند من آتش کُنم | نوش و خوش گیرند و من ناخَوش کُنم | |
| ۱۰۹۷ | مِهْر پیوندند و منْ ویران کُنم | آن که اَنْدَر وَهْم نارَند آن کُنم | |
| ۱۰۹۸ | تو مَتَرس و مُهْلَتَش دِهْ دُم‌دراز | گو سِپَه گِرد آر و صد حیله بِساز |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!