رباعی ۱۳۳۰ مولانا
از خویش خوشم، زِ نِی نباشد خوشیام | از خود گرمَم نه آبی، نه آتشیام | ||
چندان سَبُکم ز عشق کَنْدر میزان | از هیچ کم آیم دو من، اَرْ بَرکَشیام |
خوشی و شادی و آرامش من از درون خودم سرچشمه میگیرد و وابسته به امور بیرونی همانند ساز نی (یا شیرینی شکر درست شده از گیاه نی) نیست. گرمی وجود من از طبع جسمی نیست بلکه گرمایم از وجود خودم است. به خاطر حضور عشق در وجودم آن قدر آزاد و رها و سبک شدهام که اگر من را در ترازو بگذاری و وزن کنی، از وزن صفر و هیچ، به اندازه وزن دو من هم کمتر هستم و از هیچ هم سبکترم. (من واحد وزن است).
۱۲/۰۲/۱۳۹۹
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!