کوتاه کُند زمانه این دَمْدَمه را وَزْهم بِدَرد گُرگِ فنا این رَمه را اَنْدر سَرِ هر کسی غُروری‌ست، ولیک سیلیِّ اَجَل قَفا زَنَد این همه را #شرح_رباعی تحولات دنیا شهرت را از انسان می گیرد. گرگ نابودگر فنا هم ثروت ها را از بین می برد. هر کسی در سر خود غروری دارد ولیکن […]

  با دشمنِ منْ یار چو بسیار نِشَست با یارْ نَشایَدَم دِگَر بار نِشَست پَرهیز ازان گُلی که با خار نِشَست بُگْریز ازان مگس که با مار نِشَست   #شرح_رباعی اگر دوست صمیمی تو هم‌نشین دشمنانت شد، دیگر نباید با او دوستی کنی. بپرهیز از آن گلی که هم‌نشین خار شد، دوری کن از آن مگسی […]

  قَدِّ اَلِفَم زِ عشقْ چون جیم افتاد آن سو که تویی، حُسن در آن تیم افتاد آن خوبیِ باقیِ تو ای جان و جهان دلْ بِسْتَد و اَنْدَر پِیِ باقیم افتاد #شرح_رباعی می‌فرماید از سنگینیِ بار عشق، من که چون الف راست قامت بودم، چون جیم خمیده شدم. آنجا که تو باشی همۀ خوبی‌ها […]

  از خویش خوشم، زِ نِی نباشد خوشی‌ام از خود گرمَم نه آبی، نه آتشی‌ام چندان سَبُکم ز عشق کَنْدر میزان از هیچ کم آیم دو من، اَرْ بَرکَشی‌ام #شرح_رباعی خوشی و شادی و آرامش من از درون خودم سرچشمه می‌گیرد و وابسته به امور بیرونی همانند ساز نی (یا شیرینی شکر درست شده از […]