رباعی ۱۳۹ مولانا

 

هر ذَرّه که چون گُرسنه بر خوانِ خداست گَر تا به اَبَد خورَند، این خوانْ بَرپاست
بر خوانِ اَزَل گَرچه زِ خَلْقانْ غوغاست خوردند و خورَند و کم نَشُد خوانْ بَرجاست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *