رباعی ۱۴۰ مولانا

 

ای دوست مَکُن، که روزها را فَرداست نیکیّ و بَدی چو روزِ روشن، پیداست
در مَذهبِ عاشقی خیانت نه رَواست من راست رَوَم تو کَژْ رَوی، ناید راست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *