رباعی ۱۸۱ مولانا

	آن کَس که امیدِ یاریِ غم داده‌ست		هان تا نخوری، که او تو را دَم داده‌ست
	روزِ شادی همه جهانْ یارِ تواَند		یارِ شبِ غم، نِشانْ کسی کَم داده‌ست

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!