رباعی ۱۹۶۸ مولانا

 

سرمستم و سرمستم از جام میی از ساغَر پهلوانه صد کسه‌یی
چون سُرمه مرا بکوفت و در چَشم کَشید آخِر زِ گزاف نیست کار چو وِیی

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *