رباعی ۲۹ مولانا

 

این روزه چو غَربیل بِبیزد جان را پیدا آرَد قُراضهٔ پنهان را
جامی که کُند تیره مَهِ تابان را بی‌پَرده شود، نور دَهَد کیوان را

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *