مولوی‌نامه – جلد اول – فصل دوم: عقاید مذهبی و مسائل فقهی شرعی مولوی در مثنوی – فرزندان جسمانی و روحانی پیغمبر علیه السلام

بحث در سیره و طریقۀ مذهبی مولوی را عجالة با این نکته ختم می‌کنم که فرزندان حضرت رسول اکرم را مابین فرزندان جسمانی و روحانی تعمیم می‌دهد؛ یعنی همۀ برگزیدگان و صالحان امت اسلام را که در دستگیری و ارشاد خلایق و تمشیت امور مسلمین به وظیفۀ جانشینی و خلافت حقۀ اسلامی عمل کنند در هرکجا و هرزمان که باشند فرزند معنوی پیغمبر می‌خواند.

هست اشارات محمد المُراد/ گُل گُشاد اندر گُشاد اندر گُشاد

صد هزاران آفرین بر جان او/ بر قدوم و دورِ فرزندان او

آن خلیفه‌زادگان مُقبِلَش/ زاده‌اند از عُنصر جان و دلش

گر ز بغداد و هِری یا از رِی‌اند/ بی‌مزاج آب و گِل نسل وِی‌اند

شاخ گُل هرجا که می‌روید گُل است/ خُمّ مُل هرجا که می‌جوشد مُل است

گر ز مغرب برزَند خورشید سَر/ عین خورشید است نی چیز دگر

عیب‌جویان را ازین دَم کور دار/ هم به سَتاری خود ای کردگار

اکنون می‌پردازیم به ذکر نمونۀ مسائل و فروع فقهی که در مثنوی شریف آمده است؛ و تفصیل همۀ این نوع مسائل را به همان رسالۀ مفرد که موضوعش «افکار و عقاید مولوی» است موکول می‌کنیم.