مولوی‌نامه – جلد دوم – فصل چهارم: عقاید عرفانی و مسلک خاص مولوی – ۷۹ – وحدت و تعدد اقطاب در یک زمان
بیشتر طوایف عرفا و صوفیه و از آن جمله مولوی و مولویه از این جهت با شیعۀ امامیه هم‌عقیده‌اند که «امام حی» و «ولی‌عصر» یا «قطب» و «انسان کامل» در هر زمان بیش از یکی نیست.
شیعۀ باطنیۀ اسماعیلیه نیز همچنان معتقدند که «امام ناطق» و «امام قائم» در هر زمان منحصر به یک‌تن است؛ و اگر یک تن دیگر نیز در آن زمان شایستۀ امامت و پیشوایی باشد ناچار «امام ساکت» و «امام قاعد» خواهد بود.
اما بعض صوفیه معتقد به امکان تعدد اقطاب در یک زمان‌اند.
شیخ عزیز نسفی عارف نامدار قرن هفتم هجری می‌گوید:
«و این انسان کامل همیشه در عالم باشد، و زیادت از یکی نباشد؛ از جهت آنکه تمامت موجودات همچون یک شخص است؛ و انسان کامل، دل آن شخص است؛ و موجودات بی‌دل نتوانند بود؛ پس انسان کامل همیشه در عالم باشد».
«و دل زیادت از یکی نبود، پس انسان کامل در عالم زیادت از یکی نباشد؛ چون آن یگانۀ عالم از این عالم درگذرد، یکی دیگر به مرتبۀ وی رسد و به جای وی نشیند تا عالم بی‌دل نباشد[۱].
[۱] رسالۀ الانسان الکامل ص ۵ طبع طهران.
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!