۱ مَکُن یار مَکُن یار مَرو ای مَهِ عَیّار رُخِ فَرُّخِ خود را مَپوشانْ به یکی بار ۲ تو دریایِ الهی همه خَلْقْ چو ماهی چو خُشک آوَری ای دوست بِمیرند به ناچار ۳ مَگو با دلِ شَیدا دِگَر وَعده فردا که بر چَرخْ رَسیده‌ست زِ فردایِ تو زِنْهار ۴ چو در دستِ تو […]

  ۱ بازرَسید آن بُتِ زیبایِ من خُرَّمیِ این دَم و فردایِ من ۲ در نَظَرش روشنیِ چَشمِ من در رُخِ او، باغ و تماشایِ من ۳ عاقِبَةَ الْاَمْربه گوشش رَسید بانگِ من و نَعْره و هَیهایِ من ۴ بر دَرِ من کیست که دَر می‌زند؟ جان و جهان است و تَمنّایِ من ۵ گَر […]