غزل ۱۰۳۴ مولانا
| ۱ | مَکُن یار مَکُن یار مَرو ای مَهِ عَیّار | رُخِ فَرُّخِ خود را مَپوشانْ به یکی بار | |
| ۲ | تو دریایِ الهی همه خَلْقْ چو ماهی | چو خُشک آوَری ای دوست بِمیرند به ناچار | |
| ۳ | مَگو با دلِ شَیدا دِگَر وَعده فردا | که بر چَرخْ رَسیده‌ست زِ فردایِ تو زِنْهار | |
| ۴ | چو در دستِ تو باشیم ندانیم سَر از پای | چو سَرمَستِ تو باشیم بِیُفتَد سَر و دَسْتار | |
| ۵ | عَطاهایِ تو نَقْد است شِکایَت نَتَوان کرد | وَلیکِن گِله کردیم برایِ دلِ اَغْیار | |
| ۶ | مرا عشق بِپُرسید که ای خواجه چه خواهی؟ | چه خواهد سَرِ مَخْمور به غیرِ دَرِ خَمّار؟ | |
| ۷ | سَراسَر همه عیبیم بِدیدیّ و خَریدی | زِهی کاله پُرعیب زِهی لُطفِ خَریدار | |
| ۸ | مُلوکان همه زَربَخش تویی خُسروِ سَربَخش | سَر از گور بَرآوَرْد زِ تو مُرده پیرار | |
| ۹ | مَلالَت نَفَزایید دِلَم را هَوَسِ دوست | اگر رَهْ زَنَدَم جان زِ جانْ گَردم بیزار | |
| ۱۰ | چو ابرِ تو بِبارید بِرویَد سَمَن از ریگ | چو خورشیدِ تو دَرتافت بِرویَد گُل و گُلْزار | |
| ۱۱ | زِ سودایِ خیالِ تو شُدَسْتیم خیالی | کِه دانَد چه شویم از تو چو باشد گَهِ دیدار؟ | |
| ۱۲ | همه شیشه شِکَستیم کَفِ پایْ بِخَسْتیم | حَریفانْ همه مَستیم مَزَن جُز رَهِ هَموار |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!