درود به شما. متن کامل این ابیات در دفتر سوم بخش ۱۸۷ است. این ابیات به ما یادآوری می کنند که جسم همه ما ریشه در خاک دارد. همانطور که انسان از حیوانات و نباتات و آب تغذیه می کند و همه اینها هم از خاک سربر می آورند و انسان با مصرف اینها جسم خود را که مرکب روح است پرورش می دهد.
درود به شما دوست عزیز و خیلی ممنون هستیم بابت ابراز لطف و همراهی دوستانه شما. شاید بهتر باشد به جای کلمه رنج، از کلمه “درد” استفاده کنیم. درد عامل محرک انسان برای پیشرفت است. درد نیازی است که انسان را اجبارا به سوی تعالی می کشاند. تا نیازی و دردی نباشد انسان تعالی پیدا نمی کند.
درود و سلام خدمت شما دوست عزیز. در مقابل این همه ابراز لطف شما سر تعظیم فرو می آوریم و از همراهی شما به خود می بالیم. هرچه انجام شده لطف و عنایت خود آن بزرگواران و خواست خدا بوده است. لطف شما افزون
سلام به شما. مولانا تقریبا تمامی علوم زمان خود را مطالعه کرده بود. ادبیات و موسیقی و نجوم و طب و فلسفه و علوم دینی و غیره. این قضیه از برخی اشارات او به این مباحث در اشعارش استنباط می شود. ولی اینکه بخواهد از این علوم برای اثابت حرف خود یا استدلال استفاده کند اینگونه نیست بلکه از برخی از نکات آنها برای بیان مقصود خود استفاده کرده است. مثلا از دانش خود در مورد طب در برای بیان حال کنیزک و درمان او توسط طبیبان در اولین داستان مثنوی استفاده کرده است. از علم موسیقی که در خیلی از غزل های خود اشاره کرده است نمونه آن غزل ۴۵۷ است. از فلسفه هم در داستانهای مثنوی زیاد استفاده کرده است. اما هرگز مولانا این علوم را صرفا برای یاددادن آنها استفاده نکرده است و اصلا اندیشه های او ورای این علوم است. می فرماید: نه نجوم است و نه رمل است و نه خواب، وحی حق والله اعلم بالصواب.
سلام به شما. کتاب در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال می توانید کتاب اندیشه های کوانتومی مولانا نوشته دکتر محسن فرشاد را مطالعه کنید.