مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۸۱ – عَزْم کردنِ آن وکیل ازعشق که رجوع کُند به بُخارا لااُبالیوار
۳۷۹۰ | شمعِ مَریَم را بِهِل اَفْروخته | که بُخارا میرَوَد آن سوخته | |
۳۷۹۱ | سختْ بیصَبر و در آتشْدانِ تیز | رو سویِ صَدْرِ جهان میکُن گُریز | |
۳۷۹۲ | این بُخارا مَنْبَعِ دانش بُوَد | پس بُخاراییست هَرکْ آنِش بُوَد | |
۳۷۹۳ | پیشِ شیخی در بُخارا اَنْدَری | تا به خواری در بُخارا نَنْگَری | |
۳۷۹۴ | جُز به خواری در بُخارایِ دِلَش | راه نَدْهَد جَزْر و مَدِّ مُشکِلَش | |
۳۷۹۵ | ای خُنُک آن را که ذَلَّت نَفْسُهُ | وایْ آن کَس را که یُردیْ رَفْسُهُ | |
۳۷۹۶ | فُرقَتِ صَدْرِ جهان در جانِ او | پاره پاره کرده بود اَرْکانِ او | |
۳۷۹۷ | گفت بَر خیزم همآن جا وارَوَم | کافِر اَرْ گشتم دِگَر رَهْ بِگْرَوَم | |
۳۷۹۸ | وا رَوَم آن جا بِیُفتَم پیشِ او | پیشِ آن صَدْرِ نِکواَنْدیشِ او | |
۳۷۹۹ | گویم اَفْکَندم به پیشَت جانِ خویش | زنده کُن یا سَر بِبُر ما را چو میش | |
۳۸۰۰ | کُشته و مُرده به پیشَت ای قَمَر | بِهْ که شاهِ زندگانْ جایِ دِگَر | |
۳۸۰۱ | آزمودم من هزاران بارْ بیش | بیتو شیرین مینَبینَم عیشِ خویش | |
۳۸۰۲ | غَنِّ لی یا مُنْیَتی لَحْنَ النُّشور | اُبْرُکی یا ناقَتی تَمَّ السُّرور | |
۳۸۰۳ | اِبْلَعی یا اَرْضُ دَمْعی قَدْ کَفیٰ | اِشْرَبی یا نَفْسُ وِرْدًا قَدْ صَفا | |
۳۸۰۴ | عُدْتَ یا عیدی اِلَیْنا مَرْحَبا | نِعْمَ ما رَوَّحْتَ یا ریحَ الصَّبا | |
۳۸۰۵ | گفت ای یاران رَوان گشتم وَداع | سویِ آن صَدْری کَامیر است و مُطاع | |
۳۸۰۶ | دَمبه دَمْ در سوزْ بریان میشَوَم | هرچه بادا باد آنجا میرَوَم | |
۳۸۰۷ | گَرچه دلْ چون سنگِ خارا میکُند | جانِ من عَزْمِ بُخارا میکُند | |
۳۸۰۸ | مَسْکَنِ یار است و شهرِ شاهِ من | پیشِ عاشق این بُوَد حُبُّ الْوَطَن |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!