مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۸۱ – عَزْم کردنِ آن وکیل ازعشق که رجوع کُند به بُخارا لااُبالی‌وار
| ۳۷۹۰ | شمعِ مَریَم را بِهِل اَفْروخته | که بُخارا می‌رَوَد آن سوخته | |
| ۳۷۹۱ | سختْ بی‌صَبر و در آتشْدانِ تیز | رو سویِ صَدْرِ جهان می‌کُن گُریز | |
| ۳۷۹۲ | این بُخارا مَنْبَعِ دانش بُوَد | پس بُخارایی‌ست هَرکْ آنِش بُوَد | |
| ۳۷۹۳ | پیشِ شیخی در بُخارا اَنْدَری | تا به خواری در بُخارا نَنْگَری | |
| ۳۷۹۴ | جُز به خواری در بُخارایِ دِلَش | راه نَدْهَد جَزْر و مَدِّ مُشکِلَش | |
| ۳۷۹۵ | ای خُنُک آن را که ذَلَّت نَفْسُهُ | وایْ آن کَس را که یُردیْ رَفْسُهُ | |
| ۳۷۹۶ | فُرقَتِ صَدْرِ جهان در جانِ او | پاره پاره کرده بود اَرْکانِ او | |
| ۳۷۹۷ | گفت بَر خیزم هم‌آن جا وارَوَم | کافِر اَرْ گشتم دِگَر رَهْ بِگْرَوَم | |
| ۳۷۹۸ | وا رَوَم آن جا بِیُفتَم پیشِ او | پیشِ آن صَدْرِ نِکواَنْدیشِ او | |
| ۳۷۹۹ | گویم اَفْکَندم به پیشَت جانِ خویش | زنده کُن یا سَر بِبُر ما را چو میش | |
| ۳۸۰۰ | کُشته و مُرده به پیشَت ای قَمَر | بِهْ که شاهِ زندگانْ جایِ دِگَر | |
| ۳۸۰۱ | آزمودم من هزاران بارْ بیش | بی‌تو شیرین می‌نَبینَم عیشِ خویش | |
| ۳۸۰۲ | غَنِّ لی یا مُنْیَتی لَحْنَ النُّشور | اُبْرُکی یا ناقَتی تَمَّ السُّرور | |
| ۳۸۰۳ | اِبْلَعی یا اَرْضُ دَمْعی قَدْ کَفیٰ | اِشْرَبی یا نَفْسُ وِرْدًا قَدْ صَفا | |
| ۳۸۰۴ | عُدْتَ یا عیدی اِلَیْنا مَرْحَبا | نِعْمَ ما رَوَّحْتَ یا ریحَ الصَّبا | |
| ۳۸۰۵ | گفت ای یاران رَوان گشتم وَداع | سویِ آن صَدْری کَامیر است و مُطاع | |
| ۳۸۰۶ | دَم‌به دَمْ در سوزْ بریان می‌شَوَم | هرچه بادا باد آن‌جا می‌رَوَم | |
| ۳۸۰۷ | گَرچه دلْ چون سنگِ خارا می‌کُند | جانِ من عَزْمِ بُخارا می‌کُند | |
| ۳۸۰۸ | مَسْکَنِ یار است و شهرِ شاهِ من | پیشِ عاشق این بُوَد حُبُّ الْوَطَن |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!