غزل ۳۰۷۱ مولانا

۱	دِلا، هُمایِ وصالی، بِپَر، چرا نَپَری؟	تو را کسی نَشِناسَد، نه آدمی، نه پَری
۲	تو دِلْبَری، نه دِلی، لیکْ بَهرِ حیله و مَکْر	به شکلِ دل شُده‌یی، تا هزار دلْ بِبَری
۳	دَمی به خاکْ دَرآمیزی از وَفا و دَمی	زِ عَرش و فَرش و حُدودَ دو کَوْن بَرگُذَری
۴	رَوان چرات نَیابَد، چو پَرّ و بالِ وِی‌یی؟	نَظَر چرات نَبینَد، چو مایهٔ نَظَری
۵	چه زَهره دارد توبه، که با تو توبه کُند؟	خَبَر کِه باشد تا با تو مانَدَش خَبَری؟
۶	چه باشد آن مِسِ مِسکین، چو کیمیا آید	که او فَنا نَشَود از مِسی به وَصفِ زَری؟
۷	کی است دانهٔ مِسکین، چو نوبَهار آید	که دانَگیش نِگَردد فَنا پِیِ شَجَری؟
۸	کی است هیزُمِ مِسکین، که چون فُتَد در نار	بَدَل نگردد هیزُم به شُعلهٔ شَرَری؟
۹	ستاره‌هاست همه عقل‌ها و دانش‌ها	تو آفتابِ جهانی، که پَرده شان بِدَری
۱۰	جهانْ چو برف و یَخی آمد و تو فَصلِ تَموز	اَثَر نَمانَد ازو، چون تو شاهْ بر اَثَری
۱۱	کی‌اَم بگو منِ مِسکین، که با تو من مانَم؟	فَنا شَوَم من و صد من، چو سویِ من نِگَری
۱۲	کَمالِ وَصْفِ خداوندْ شَمسِ تبریزی	گُذشته است زِ اوهامِ جَبَری و قَدَری

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- Heart, you are the phoenix of union. Fly, why do you not fly? No one recognizes you, neither man nor peri.

۲- You are the sweetheart, not the heart; but with every device and trickery

you have taken the shape of the heart so that you will ravish a thousand hearts.

۳- For a moment faithfully you mingle with earth, and for a moment you pass beyond empyrean and firmament and the bounds of the two worlds.

۴- Why does not spirit find you, for you are its wings and feathers? Why does not sight see you who are the source of sight?

۵- What power has penitence to repent of you? What is consciousness that it should remain conscious along with you?

۶- What shall be that poor copper when the alchemy comes? Will it not pass away from copperhood into the attribute of gold?

۷- Who is that poor seed when the springtime comes? Does not its seedhood pass away into treehood?

۸- Who is poor brushwood when it falls into the fire is not the brushwood transformed into a spark by the flame?

۹- All reason and science are stars; are you the sun of the world who tear asunder their veils:

۱۰- The world is like snow and ice, and you are the season of summer; when you, king, are on its track, no trace ofit remains.

۱۱- Say, who am I to remain along with you? I and a hundred like me will pass away when you gaze towards me.

۱۲- The perfection of the description of the lord Shams-i Tabrīzī surpasses the imaginations of predestinator and free-willer.

دیدگاه خود را ثبت کنید

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

با ما در تماس باشيد

صفحات

لينك هاي ويژه