اگر از نتایج زیر راضی نیستید، جستجوی دیگری انجام دهید.
۱ ای دل چه اندیشیده‌یی در عُذرِ آن تَقصیرها؟ زان سویِ او چندان وَفا، زین سویِ تو چندین جَفا ۲ زان سویِ او چندان کَرَم، زین سو خِلاف و بیش و کَم زان سویِ او چندان نِعَم، زین سویِ تو چندین خَطا ۳ زین سویِ تو چندین حَسَد، چندین خیال و ظَنِّ بَد زان […]
۱ ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما افتاده در غَرقابه‌یی، تا خود کِه داند آشِنا ۲ گَر سیْل عالَم پُر شود، هر موجْ چون اُشْتُر شود مُرغانِ آبی را چه غَم، تا غَم خورَد مُرغِ هوا ۳ ما رُخ زِ شُکْر اَفْروخته، با موج و بَحر آموخته زان‌سان که ماهی را بُوَدْ […]
۱ امروز دیدم یار را، آن رونَقِ هر کار را می‌شُد رَوان بر آسْمان، همچون رَوانِ مُصطفی ۲ خورشید از رویَش خَجِل، گَردونْ مُشبَّک هَمچو دل از تابشِ او آب و گِل، اَفْزون زِ آتش در ضیا ۳ گفتم که بِنْما نردبان، تا بَررَوَم بر آسْمان گفتا سَرِ تو نردبان، سَر را دَرآوَر زیرِ […]
۱ هر لحظه وَحیِ آسْمان، آید به سِرِّ جان‌ها کاخِر چو دُردی بر زمینْ تا چند می‌باشی، بَرآ ۲ هر کَزْ گِرانْ جانان بُوَد، چون دُرد در پایان بُوَد آن‌گَه رَوَد بالایِ خُم، کان دُردِ او یابَد صَفا ۳ گِل را مَجُنبان هر دَمی، تا آبِ تو صافی شود تا دُردِ تو روشن شود، […]
۱ ای عاشقان ای عاشقان آمد گَهِ وَصل و لِقا از آسْمان آمد نِدا کِی ماه‌رویان اَلصَّلا ۲ ای سَرخوشان ای سَرخوشان آمد طَرَبْ دامَن‌کَشان بِگْرفته ما زَنجیرِ او، بِگْرفته او دامانِ ما ۳ آمد شرابِ آتشین، ای دیوِ غَمْ کُنجی نِشین ای جانِ مَرگ‌اَندیشْ رو، ای ساقیِ باقی دَرآ ۴ ای هفت‌گَردونْ مَستِ […]
۱ با لَبِ او چه خوش بُوَد، گفت و شِنید و ماجَرا خاصه که دَر گُشاید و گوید خواجه اَنْدَرا ۲ با لَبِ خُشک گوید او، قِصّۀ چَشمۀ خَضِر بر قَدِ مَرد می‌بُرد، دَرزیِ عشقِ او قَبا ۳ مَست شوند چَشم‌ها، از سَکَراتِ چَشمِ او رَقص کُنان درخت‌ها، پیشِ لَطافتِ صَبا ۴ بُلبُل با […]
۱ رَسید آن شَهْ، رَسید آن شَهْ، بیارایید ایوان را فروبُرّید ساعِدها، برایِ خوبِ کَنْعان را ۲ چو آمد جانِ جان ِجانْ، نَشایَد بُرد نامِ جان به پیشَش جان چه کار آید، مَگَر از بَهرِ قُربان را ۳ بُدَم بی‌عشقْ گُمراهی، دَرآمَد عشقْ ناگاهی بُدَم کوهی، شُدم کاهی، برایِ اسبِ سُلطان را ۴ اگر […]
۱ تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا؟ تو دیدی هیچ ماهی را که او شُد سیر از این دریا؟ ۲ تو دیدی هیچ نَقشی را که از نَقاّش بُگْریزد؟ تو دیدی هیچ وامِق را که عَذرا خواهد از عَذرا؟ ۳ بُوَد عاشق فِراق‌اَنْدَر چو اسمی خالی از مَعنی ولی […]
۱ چه باشد گَر نگارینَم بگیرد دستِ من فردا ز روزَن سَر دَرآویزَد چو قُرصِ ماهِ خوش‌سیما ۲ دَرآیَد جان‌فَزایِ من گُشایَد دست و پایِ من که دستَم بَست و پایَم هَم کَفِ هِجْرانِ پابَرجا ۳ بِدو گویم به جانِ تو که بی‌تو ای حَیاتِ جان نه شادم می‌کُند عِشرَت نه مَستم می‌کُند صَهْبا […]
۱ امروز گِزافی دِهْ، آن بادهٔ نابی را بَرهَم زَن و دَرهَم زَن، این چَرخِ شتابی را ۲ گیرم قَدَح غَیبی، از دیده نَهان آمد پنهان نَتَوان کردن، مَستیّ و خَرابی را ۳ ای عشقِ طَرَب‌پیشه، خوش گفتِ خوش‌اندیشه بَرْبایْ نِقاب از رُخ، آن شاهِ نقابی را ۴ تا خیزد ای فَرُّخ زین سو […]
۱ چون گُل همه تَن خَندَم، نه از راهِ دَهانْ تنها زیرا که مَنَم بی‌من، با شاهِ جهانْ تنها ۲ ای مَشعَله آوَرْده، دل را به سَحَر بُرده جان را بِرَسانْ در دل، دل را مَسِتانْ تنها ۳ از خشم و حَسَد جان را، بیگانه مَکُن با دل آن را مَگُذار این جا، وین […]
۱ بیا ای جانِ نو داده جهان را ببِرَ از کار، عقلِ کاردان را ۲ چو تیرمْ تا نَپَرِانی نَپَرَّم بیا بارِ دِگَر پُر کُن کَمان را ۳ زِ عشقَت باز طَشْت از بام افتاد فِرِست از بامْ باز آن نَردِبان را ۴ مرا گویند بامَش از چه سوی است؟ از آن سویی که […]
۱ تو بِشْکَن چَنگِ ما را ای مُعَلّا هزاران چَنگِ دیگر هست این جا ۲ چو ما در چَنگِ عشق اَنْدَرفُتادیم چه کَم آید بَرِ ما چَنگ و سُرنا ۳ رَباب و چَنگِ عالَم گَر بِسوزَد بَسی چَنگیّ پنهانی‌ست یارا ۴ تَرَنگ و تَنْتَنَش رَفته به گردون اگر چه نایَد آن در گوش صَمّا […]
۱ ای جان و قِوامِ جُمله جان‌ها پَر بَخش و رَوان کُنِ رَوان‌ها ۲ با تو زِ زیان چه باک داریم ای سودکُنِ همه زیان‌ها ۳ فریاد زِ تیرهای غَمْزه وَزْ اَبروهایِ چون کَمان‌ها ۴ در لَعْلِ بُتانْ شِکَر نَهادی بُگْشاده به طَمْعِ آن، دَهان‌ها ۵ ای داده به دستِ ما کلیدی بُگْشاده بدان […]
۱ دیدم رُخِ خوبِ گُلْشَنی را آن چَشم و چراغِ روشنی را ۲ آن قبله و سَجْده گاهِ جان را آن عِشرت و جایِ ایمِنی را ۳ دل گفت که جان سِپارَم آن جا بُگْذارم هستی و مَنی را ۴ جان هم به سَماعْ اَنْدَرآمد آغاز نَهاد کَف زَنی را ۵ عقل آمد و […]
۱ دوش من پیغام کردم سویِ تو اِسْتاره را گفتَمَش خِدمَت رَسان از من، تو آن مَه‌پاره را ۲ سَجده کردم گفتم این سَجده، بدان خورشید بَر کو به تابش زَر کُند، مَر سنگ‌هایِ خاره را ۳ سینهٔ خود باز کردم، زَخم‌‌ها بِنْمودَمَش گُفتَمَش از من خَبَر دِهْ، دِلْبَر خون‌خواره را ۴ سو به […]
۱ بِرَوید ای حَریفان بِکَشید یار ما را به من آوَرید آخِر صَنَمِ گُریزپا را ۲ به تَرانه‌هایِ شیرین به بَهانه‌هایِ زَرّین بِکَشید سویِ خانه مَهِ خوبِ خوشْ لِقا را ۳ وَگَر او به وَعده گوید که دَمی دِگَر بیایم همه وَعده مَکْر باشد بِفَریبَد او شما را ۴ دَمِ سَختْ گرم دارد که […]
۱ چَمَنی که تا قیامَت گُلِ او به بار بادا صَنَمی که بر جَمَالَش دو جهانْ نِثار بادا ۲ زِ پگاهْ میرِ خوبان به شکار می‌خُرامَد که به تیرِ غَمزهٔ او دلِ ما شکار بادا ۳ به دو چَشمِ من زِ چَشمَش چه پیام‌هاست هر دَم که دو چَشمَم از پیامَش خوش و پُرخُمار […]
۱ چون نِمایی آن رُخِ گُلْرَنگ را از طَرَب در چَرخ آری، سنگ را ۲ بارِ دیگر سَر بُرون کُن از حِجاب از برایِ عاشقانِ دَنگ را ۳ تا که دانش گُم کُند مَر راه را تا که عاقل بِشْکَنَد فَرهنگ را ۴ تا که آب از عَکسِ تو گوهر شود تا که آتش […]
۱ دل چو دانه، ما مِثالِ آسیا آسیا کِی دانَد این گَردش چرا؟ ۲ تَن چو سنگ و آبِ او اندیشه‌ها سنگ گوید آب دانَد ماجَرا ۳ آب گوید آسیابان را بِپُرس کو فَکَند اَنْدَر نِشیب این آب را ۴ آسیابان گویَدَت کِای نانْ خوار گَر نگردد، این که باشد نانْبا ۵ ماجَرا بسیار […]
۱ این‌جا کسی‌ست پنهان، خود را مَگیر تنها بَس تیز گوش دارد، مَگْشا به بَد زبان را ۲ بر چَشمهٔ ضَمیرَت، کرد آن پَری وُثاقی هر صورتِ خیالَت، از وِیْ شُده‌ست پیدا ۳ هرجا که چَشمه باشد، باشد مُقامِ پَرْیان با احتیاط باید، بودن تو را در آن‌جا ۴ این پنج چَشمهٔ حِسّ، تا […]
۱ در جُنْبِشْ اَنْدَرآوَر، زُلْفِ عَبِرفَشان را در رَقص اَنْدَرآوَر، جان‌هایِ صوفیان را ۲ خورشید و ماه و اَخْتَر، رَقصان به گِردِ چَنْبَر ما در میانِ رَقصیم، رَقصان کُن آن میان را ۳ لُطفِ تو مُطربانه، از کمترین تَرانه در چَرخ اَنْدَرآرَد، صوفیِّ آسْمان را ۴ بادِ بهار پویان، آید تَرانه گویان خندان کُند […]
۱ ای کِه به هنگامِ دَرد، راحتِ جانی مرا وِیْ که به تَلْخیّ فقر، گنجِ رَوانی مرا ۲ آنچه نَبُرده‌ست وَهم، عقل ندیده‌ست و فهم از تو به جانم رَسید، قبله از آنی مرا ۳ از کَرَمَت من به ناز، می‌نِگَرَم در بَقا کِی بفِریبَد شَها، دولتِ فانی مرا؟ ۴ نَغْمَتِ آن کَس که […]
۱ باز بنفشه رَسید، جانبِ سوسنْ دوتا باز گُلِ لَعْل‌پوش، می‌بِدَرانَد قَبا ۲ بازرَسیدند شاد، زان سویِ عالَم چو باد مَست و خُرامان و خوش، سَبزقَبایانِ ما ۳ سَروِ عَلَمْدار رفت، سوخت خَزان را به تَفْت وَزْ سَرِ کُه رُخ نِمود، لالهٔ شیرین‌لِقا ۴ سُنبُله با یاسَمین، گفت سَلامٌ عَلَیک گفت عَلَیکَ السَّلام، در […]
۱ اگر تو عاشقِ عشقیّ و عشق را جویا بِگیر خَنجَرِ تیز و بِبُر گَلویِ حَیا ۲ بدان که سَدِّ عظیم است در رَوشِ ناموس حَدیثِ بی‌غَرَض است این، قبول کُن به صَفا ۳ هزار گونه جُنون از چه کرد آن مَجنون؟ هزار شَید بَرآوَرْد، آن گُزینِ شَیدا ۴ گَهی قَباش دَرید و گَهی […]
۱ مرا تو گوش گرفتی، هَمی‌کَشی به کجا؟ بگو که در دلِ تو چیست؟ چیست عَزْمْ تو را؟ ۲ چه دیگْ پُخته‌ای از بَهر من عزیزا دوش؟ خدایْ دانَد تا چیست عشق را سودا ۳ چو گوشِ چَرخ و زمین و ستاره در کَفِ توست کجا رَوَند؟ همان‌جا که گفته‌یی که بیا ۴ مرا […]
۱ چو عشق را تو ندانی بِپُرس از شب‌ها بِپُرس از رُخِ زَرد و زِ خُشکیِ لب‌ها ۲ چُنان که آبْ حِکایَت کُند زِ اَخْتَر و ماه زِ عَقل و روح حِکایَت کنند قالَب‌ها ۳ هزار گونه اَدَب جان زِ عشق آموزد که آن اَدَب نَتَوان یافتن زِ مَکْتَب‌ها ۴ میانِ صَد کَسْ عاشق […]
۱ کَرانی ندارد بیابانِ ما قَراری ندارد دل و جانِ ما ۲ جهان در جهانْ نَقْش و صورت گرفت کدام است ازین نَقْش‌ها آنِ ما؟ ۳ چو در رَه بِبینی بُریده سَری که غَلْطان رَوَد سویِ میدانِ ما ۴ از او پُرس، ازو پُرسْ اسرارِ ما کَزو بِشْنَوی سِرِّ پنهانِ ما ۵ چه بودی […]
۱ صد دُهُل می‌زنند در دلِ ما بانگِ آن بِشْنویم ما فردا ۲ پَنبه در گوش و موی در چَشم است غَمِ فردا و وَسوَسه‌یْ سودا ۳ آتشِ عشق زَن دَرین پَنبه همچو حَلاّج و هَمچو اَهلِ صَفا ۴ آتش و پنبه را چه می‌داری؟ این دو ضِدَّند و ضِد نکرد بَقا ۵ چون […]
۱ هین که مَنَم بر دَر، دَر بَرگُشا بستنِ دَر نیست نشانِ رضا ۲ در دلِ هر ذَرّه تو را دَرگَهی ست تا نگُشاییْ بُوَد آن در خَفا ۳ فالِقِ اصْباحی و رَبُّ اَلْفَلَق باز کُنی صد دَر و گویی دَرآ ۴ نی که مَنَم بر دَر، بلکه تویی راه بِدِه، دَر بِگُشا خویش […]
۱ چَرخِ فَلَک با همه کار و کیا گِردِ خدا گردد چون آسیا ۲ گِردِ چُنین کعبه کُن ای جانْ طَواف گِردِ چُنین مایِدِه گَرد ای گدا ۳ بر مَثلِ گوی، به میدانْ گَرد چون که شُدی سَرخوشِ بی‌دست و پا ۴ اسب و رُخَت راست بَرین شَهْ طَواف گر چه بَرین نَطْع رَوی […]
۱ بُریده شُد از این جویِ جهان آب بَهارا بازگرد و وارسَان آب ۲ از آن آبی که چَشمه‌ی خِضْر و اِلْیاس نَدیدست و نَبیند آن‌چُنان آب ۳ زِهی سَرچَشمه‌یی کَزْ فَرِّ جوشَش بِجوشَد هر دَمی از عینِ جان آب ۴ چو باشد آب‌ها، نان‌ها بِرویَند ولی هرگز نَرُست ای جانْ زِ نان آب […]
۱ هیچ می‌دانی چه می‌گوید رَباب زَ اشْکِ چَشم و از جِگَرهایِ کباب؟ ۲ پوستی‌اَم دور مانده من زِ گوشت چون نَنالَم در فِراق و در عذاب؟ ۳ چوب هم گوید بُدَم من شاخِ سَبز زینِ من بِشْکَست و بِدْرید آن رِکاب ۴ ما غریبانِ فِراقیم ای شَهان بِشْنوید از ما اِلَی اللّهِ المَأب […]
۱ بازآمد آن مَهی که نَدیدَش فَلَک به خواب آوَرْد آتشی که نمیرد به هیچ آب ۲ بِنْگَر به خانهً تَن و بِنْگَر به جانِ من از جامِ عشقِ او شُده این مَست و آن خراب ۳ میرِ شرابخانه چو شُد با دِلَم حَریف خونَم شراب گشت زِ عشق و دِلَم کباب ۴ چون […]
۱ تو را که عشق نداری، تو را رَواست، بِخُسب بُرو که عشق و غَم او نَصیبِ ماست، بِخُسب ۲ زِ آفتابِ غمِ یار، ذَرّه ذَرّه شُدیم تو را که این هَوَس اَنْدَر جِگَر نَخاست، بِخُسب ۳ به جُست و جویِ وصالَشْ چو آب می‌پویَم تو را که غُصّه آن نیست کو کجاست، بِخُسب […]
۱ آن خواجه را از نیمْ‌شب، بیماریی پیدا شُده‌ست تا روز بر دیوارِ ما، بی‌خویشتن سَر می‌زده‌ست ۲ چَرخ و زمین گِریان شُده، وَزْ ناله‌اَش نالانْ شُده دَم‌هایِ او سوزان شُده، گویی که در آتشکده‌ست ۳ بیماریی دارد عَجَب، نی دَردِ سَر نی رَنجِ تَب چاره ندارد در زمین، کَزْ آسْمانَش آمده‌ست ۴ چون […]
۱ آمده‌اَم که تا به خود، گوش‌کَشانْ کَشانَمَت بی‌دل و بی‌خودت کُنم، در دل و جانْ نِشانَمَت ۲ آمده‌اَم بهارِ خوش، پیشِ تو ای درختِ گُل تا که کِنار گیرَمَت؛ خوش خوش و می‌فَشانَمَت ۳ آمده‌اَم که تا تو را، جِلوْه دَهَم دَر این سَرا همچو دُعایِ عاشقان، فوقِ فَلَک رَسانَمَت ۴ آمده‌اَم که […]
۱ بیایید بیایید که گُلْزار دَمیده‌ست بیایید بیایید که دِلْدار رَسیده‌ست ۲ بیارید به یک بار همه جان و جهان را به خورشید سِپارید، که خوش تیغْ کَشیده‌ست ۳ بَر آن زِشت بِخَندید، که او ناز نِمایَد بر آن یار بِگریید، که از یار بُریده‌ست ۴ همه شهر بِشورید، چو آوازه دَرافتاد که دیوانه […]
۱ این خانه که پیوسته دَرو بانگِ چَغانه‌ست از خواجه بِپُرسید که این خانه چه خانه‌ست؟ ۲ این صورتِ بُت چیست، اگر خانه کعبه‌ست؟ وین نورِ خدا چیست، اگر دِیرِ مُغانه‌ست ۳ گنجی‌ست دَرین خانه که در کَوْن نگُنجَد این خانه و این خواجه همه فِعل و بَهانه‌ست ۴ بر خانه مَنِه دست که […]
۱ بیا کِامْروز ما را روزِ عیدست از این پَسْ عیش و عِشرَت بر مَزیدست ۲ بِزَن دستی، بِگو، کِامْروز شادی‌ست که روزِ خوشْ هَم از اوَّل پدیدست ۳ چو یارِ ما دَر این عالَم کِه باشد؟ چُنین عیدی به صد دوران کِه دیدست؟ ۴ زمین و آسْمان‌ها پُرشِکَر شد به هر سویی شِکَرها […]
برای سوالات عمومی خود با ما تماس بگیرید.