غزل ۲۵۰ مولانا
| ۱ | هین که مَنَم بر دَر، دَر بَرگُشا | بستنِ دَر نیست نشانِ رضا | |
| ۲ | در دلِ هر ذَرّه تو را دَرگَهی ست | تا نگُشاییْ بُوَد آن در خَفا | |
| ۳ | فالِقِ اصْباحی و رَبُّ اَلْفَلَق | باز کُنی صد دَر و گویی دَرآ | |
| ۴ | نی که مَنَم بر دَر، بلکه تویی | راه بِدِه، دَر بِگُشا خویش را | |
| ۵ | آمد کبریت بَرِ آتشی | گفت بُرون آ بَرِ من، دِلْبَرا | |
| ۶ | صورتِ مَنْ صورتِ تو نیست لیک | جُمله تواَم صورتِ من چون غِطا | |
| ۷ | صورت و معنی تو شَوَم چون رَسی | مَحو شود صورتِ من در لِقا | |
| ۸ | آتش گُفتَش که بُرون آمدم | از خودِ خود روی بِپوشَم چرا؟ | |
| ۹ | هین بِسِتان از منْ تبلیغ کُن | بر همه اَصْحاب و همه اَقْرَبا | |
| ۱۰ | کوه اگر هست، چو کاهش بِکَش | داده اَمَت من صِفَتِ کَهْرُبا | |
| ۱۱ | کاه رُبایِ من کُهْ می‌کَشَد | نَزْ عَدَم آوردم کوهِ حِرا؟ | |
| ۱۲ | در دلِ تو جُمله مَنَم سَر به سَر | سویِ دلِ خویش بیا، مَرحَبا | |
| ۱۳ | دِلْبَرم و دل بَرَم ایرا که هست | جوهرِ دل زاده زِ دریایِ ما | |
| ۱۴ | نقل کُنم وَرْ نکُنم سایه را | سایه من کِی بُود از من جُدا؟ | |
| ۱۵ | لیک زِ جایَش بِبَرَم تا شود | وَصْلَتِ او ظاهرْ وقتِ جَلا | |
| ۱۶ | تا که بِدانَد که او فَرعِ ماست | تا که جُدا گردد او از عَدا | |
| ۱۷ | رو بَرِ ساقیّ و شِنو باقی اَش | تات بگوید به زبانِ بَقا |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Hark, for I am at the door! Open the door; to bar the door is not the sign of good pleasure. |
| ۲- In the heart of every atom is a courtyard for You; until You unbar it, it will remain in concealment. |
| ۳- You are the Splitter of Dawn, the Lord of the Daybreak; You open a hundred doors and say, “Come in!” |
| ۴- It is not I at the door, but You; grant access, open the door to Yourself. |
| ۵- Sulphur came to a fire; it said, “Come out to me, beloved! |
| ۶- My form is not your form, but I am all you, my form is as a veil. |
| ۷- I become you in form and reality when you arrive, |
| ۸- my form is blotted out in the encounter.” |
| ۹- The fire replied, “I have come forth; why should I veil my face from my very self?” |
| ۱۰- Hark, receive from me and deliver my message to all the companions and all the kinsmen. |
| ۱۱- If it is a mountain, draw it like a straw; I have given you the quality of amber. |
| ۱۲- My amber draws the mountain; did I not bring forth Mount Hirā out of nonexistence? |
| ۱۳- I am wholly and completely within your heart, for the pearl of the heart was born of my ocean. |
| ۱۴- I move my shadow, otherwise how is it that my shadow is apart from me? |
| ۱۵- But I transport it from its place so that, at the time of unveiling, its union may become manifest, |
| ۱۶- So that it may realize that it is a branch of me, so that it may become separated from all other. |
| ۱۷- Go to the saki and hear the rest of it, that he may tell you it with the tongue of immortality. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!