اگر از نتایج زیر راضی نیستید، جستجوی دیگری انجام دهید.
۱ دَرین جو دلْ چو دولابِ خراب است که هر سویی که گردد پیشش آب است ۲ وَگَر تو پُشتْ سویِ آب داری به پیشِ روتْ آب اَنْدَر شِتاب است ۳ چگونه جان بَرَد سایه زِ خورشید؟ که جانِ او به دستِ آفتاب است ۴ اگر سایه کُند گَردن‌درازی رُخِ خورشیدْ آن دَم در […]
۱ تا نَقْشِ خیالِ دوست با ماست ما را همه عُمر خود تماشاست ۲ آن جا که وصالِ دوستانست وَاللّهْ که میانِ خانه صَحراست ۳ وان جا که مُرادِ دل بَرآیَد یک خار بِهْ از هزار خُرماست ۴ چون بر سَرِ کویِ یار خُسبیم بالین و لِحافِ ما ثَریّاست ۵ چون در سَرِ زُلفِ […]
۱ امروز جُنونِ نو رَسیده‌ست زَنجیرِ هزار دل کَشیده‌ست ۲ امروز زِ کَندهایِ اَبلْوج پَهلویِ جَوال‌ها دَریده‌ست ۳ باز آن بَدَوی به هِجْده ای قَلْب آن یوسُفِ حُسن را خَریده‌ست ۴ جان‌ها همه شب به عِزّ و اِقْبال در نرگس و یاسَمَن چَریده‌ست ۵ تا لاجَرَم از بِگاهْ هر جان چالاک و لَطیف و […]
۱ آن رَه که بیامَدَم کُدام‌ست؟ تا بازرَوَم که کار خام‌ست ۲ یک لحظه زِ کویِ یار دوری در مَذهَبِ عاشقانْ حَرام‌ست ۳ اَنْدَر همه دِهْ اگر کسی هست وَاللّهْ که اشارتی تمام‌ست ۴ صَعْوه زِ کجا رَهَد که سیمرغ پابَسته این شِگَرفْ دام‌ست؟ ۵ آواره دلا مَیا بدین سو آن جا بِنِشین که […]
۱ جمع باشید ای حَریفان زان که وَقتِ خواب نیست هر حَریفی کو بِخُسبَد وَاللّهْ از اَصْحاب نیست ۲ رویِ بُستان را نَبینَد راهِ بُستان گُم کُند هر کِه او گَردان و نالانْ شیوهٔ دولاب نیست ۳ ای بِجُسته کامِ دل اَنْدَر جهانِ آب و گِل می‌دَوانی سویِ آن جو کَنْدَران جو آب نیست […]
۱ عشق اَنْدَر فَضْل و عِلْم و دفتر و اوراق نیست هر چه گفت و گویِ خَلْقْ آن رَهْ رَهِ عُشّاق نیست ۲ شاخِ عشقْ اَنْدَر اَزَل دان بیخِ عشقْ اَنْدَر اَبَد این شَجَر را تَکیه بر عَرش و ثَریٰ و ساق نیست ۳ عقل را مَعْزول کردیم و هوا را حَد زدیم کین […]
۱ تا نَلَغْزی که زِ خون راهِ پَس و پیش تَر است آدمی‌دُزد زِ زَردُزد کُنون بیش‌تَر است ۲ گُربُزانَند که از عقل و خَبَر می‌دُزدند خود چه دارند کسی را که زِ خود بی‌خَبَر است؟ ۳ خودِ خود را تو چُنین کاسِد و بی‌خَصْم مَدان که جهان طالِبِ زرّ و خودِ تو کانِ […]
۱ مَگَر این دَم سَرِ آن زُلفْ پریشان شده است که چُنین مُشکِ تَتاریْ عَبِراَفْشان شده است؟ ۲ مَگَر از چهرهٔ او بادِ صَبا پَرده رُبود که هزاران قَمَرِ غَیبْ درخشان شده است؟ ۳ هست جانی که زِ بویِ خوشِ او شادان نیست؟ گر چه جان بو نَبَرد کو زِ چه شادان شده است […]
۱ گفتا که کیست بر دَر؟ گفتم کَمینْ غُلامَت گفتا چه کار داری؟ گفتم مَها سَلامَت ۲ گفتا که چند رانی؟ گفتم که تا بِخوانی گفتا که چند جوشی؟ گفتم که تا قیامَت ۳ دَعویِّ عشق کردم سوگندها بِخوردم کَزْ عشق یاوه کردم من مُلْکَت و شهامَت ۴ گفتا برای دَعوی قاضی گُواه خواهد […]
۱ بِنْمای رُخ که باغ و گُلِسْتانَم آرزوست بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست ۲ ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست ۳ بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست ۴ گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو آن گفتَنَت که بیش […]
۱ گَر چپ و راست طَعْنه و تَشْنیع بیهُده‌ست از عشق بَرنگردد آن کَس که دِلْشُده‌ست ۲ مَهْ نور می‌فَشانَد و سگ بانگ می‌کُند مَهْ را چه جُرم؟ خاصیتِ سگ چُنین بُدَه‌ست ۳ کوه است نیست کَهْ که به بادی زِ جا رَوَد آن گَلِّهٔ پَشه‌ست که بادیش رَهْ زده‌ست ۴ گَر قاعده‌ست این […]
۱ جانا جَمالِ روحْ بَسی خوب و بافَراست لیکِن جَمال و حُسنِ تو خود چیزِ دیگراست ۲ ای آن کِه سال‌ها صِفَتِ روح می‌کُنی بِنْمای یک صِفَتْ که به ذاتَش بَرابَراست ۳ در دیده می‌فَزایَد نور از خیالِ او با این همه به پیشِ وصالَشْ مُکَدَّراست ۴ مانْدم دَهانِ باز زِ تَعظیمِ آن جَمال […]
۱ آن روح را که عشقِ حقیقی شِعار نیست نابوده بِهْ که بودنِ او غیرِ عار نیست ۲ در عشقْ باش مَست که عشق است هرچه هست بی‌کار و بارِ عشقْ بَرِ دوست بار نیست ۳ گویند عشق چیست؟ بگو تَرکِ اختیار هر کو زِ اختیار نَرَست اختیار نیست ۴ عاشق شَهَنْشَهی‌ست دو عالَم […]
۱ هر نَفَس آوازِ عشق می‌رَسَد از چپ و راست ما به فَلَک می‌رَویم عَزمِ تماشا کِراست ۲ ما به فَلَک بوده‌ایم یارِ مَلَک بوده‌ایم باز همان‌جا رَویم جُمله که آن شهرِ ماست ۳ خود زِ فَلَک بَرتَریم وَزْ مَلَک اَفْزون‌تَریم زین دو چرا نَگْذریم؟ منزلِ ما کِبْریاست ۴ گوهرِ پاک از کجا، عالَمِ […]
۱ وجودِ من به کَفِ یارْ جُز که ساغَر نیست نگاه کُن به دو چَشمَم اَگَرَت باور نیست ۲ چو ساغَرَم دلِ پُرخونْ من و تَنِ لاغَر به دستِ عشقْ که زَرد و نِزار و لاغَر نیست؟ ۳ به غیرِ خونِ مُسلمانْ نمی‌خورَد این عشق بیا به گوشِ تو گویم عَجَب که کافَر نیست […]
۱ چه گوهری تو که کَس را به کَفْ بَهایِ تو نیست جهانْ چه دارد در کَف که آن عَطایِ تو نیست؟ ۲ سِزایِ آن کِه زیَد بی‌رُخِ تو زین بَتَر است سِزایِ بَنده مَدِه گرچه او سِزایِ تو نیست ۳ نِثارِ خاکِ تو خواهم به هر دَمی دل و جان که خاکْ بر […]
۱ سه روز شُد که نِگارینِ من دگرگون است شِکَر تُرُش نَبُوَد آن شِکَر تُرُشْ چون است؟ ۲ به چَشمه‌‌یی که دَرو آبِ زندگانی بود سَبو بِبُردم و دیدم که چَشمه پُرخون است ۳ به روضه‌‌یی که دَرو صد هزار گُل می‌رُست به جایِ میوه و گُلْ خار و سنگ و هامون است ۴ […]
۱ عشقْ جُز دولت و عِنایَت نیست جُز گُشادِ دل و هدایت نیست ۲ عشق را بوحَنیفه درس نکرد شافِعی را دَرو رِوایَت نیست ۳ لایَجوز و یَجوز تا اَجَل است عِلمِ عُشّاق را نِهایت نیست ۴ عاشقان غَرقه‌اند در شِکَراب از شِکَر مصر را شِکایَت نیست ۵ جانِ مَخْمور چون نگوید شُکر؟ باده‌یی […]
۱ مُرغِ دِلَم باز پَریدن گرفت طوطیِ جانْ قَند چَریدن گرفت ۲ اُشتُرِ دیوانهٔ سَرمَستِ من سِلْسِلهٔ عقلْ دَریدن گرفت ۳ جُرعهٔ آن بادهٔ بی‌زینهار بر سَر و بر دیدهٔ دَویدن گرفت ۴ شیرِ نَظَر با سگِ اَصْحابِ کَهْف خونِ مرا باز خوریدن گرفت ۵ باز دَرین جویْ رَوان گشت آب بر لَبِ جو […]
۱ بیگاه شُد بیگاه شُد خورشید اَنْدَر چاه شُد خورشیدِ جانِ عاشقان در خَلْوَتِ اللّهْ شُد ۲ روزی‌ست اَنْدَر شب نَهان تُرکی میانِ هِنْدوان شبْ تُرکْتازی‌ها بِکُن کان تُرکْ در خَرگاه شُد ۳ گَر بو بَری زین روشنی آتش به خواب اَنْدَر زَنی کَزْ شب رویّ و بَندگی زُهره حَریفِ ماه شُد ۴ ما […]
۱ ای لولیان ای لولیان یک لولی‌یی دیوانه شُد طَشْتَش فُتاد از بامِ ما نَک سوی ِمَجنونْ خانه شُد ۲ می‌گشت گِردِ حوضْ او چون تشنگان در جُست و جو چون خُشک نانه ناگهانْ در حوضِ ما تَرنانه شُد ۳ ای مَردِ دانشمند تو دو گوش ازین بَربَند تو مَشْنو تو این اَفْسون که […]
۱ آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کُند چون پیشِ او زاری کُنی تَلخْ تو را شیرین کُند ۲ اوَّل نِمایَد مارِ کَر آخِر بُوَد گنجِ گُهَر شیرین شَهی کین تَلْخ را در دَم نِکوآیین کُند ۳ دیوی بُوَد حورش کُند ماتم بُوَد سورَش کُند وان کورِ مادرْزاد را دانا […]
۱ مَر عاشقان را پَندِ کَس هرگز نباشد سودمند نی آنچنان سَیل است این کِش کَس توانَد کرد بَند ۲ ذوقِ سَرِ سَرمَست را هرگز نَدانَد عاقلی حالِ دلِ بیهوش را هرگز نَدانَد هوشمند ۳ بیزار گردند از شَهی شاهان اگر بویی بَرَند زان باده‌ها که عاشقانْ در مَجْلِسِ دل می‌خورند ۴ خُسرو وَداعِ […]
۱ آمد بهارِ عاشقان تا خاکْدانْ بُستان شود آمد نِدایِ آسْمان تا مُرغِ جان پَرّان شود ۲ هم بَحرْ پُرگوهر شود هم شوره چون کوثَر شود هم سنگْ لَعْلِ کان شود هم جسمْ جُمله جان شود ۳ گَر چَشم و جانِ عاشقان چون ابرِ طوفانْ بار شُد امّا دلْ اَنْدَر ابرِ تَن چون بَرق‌ها […]
۱ یارْ مرا می‌نَهِلَد تا که بِخارَم سَرِ خود هیکَلِ یارم که مرا می‌فِشُرَد در بَرِ خود ۲ گاهْ چو قَطّارِ شُتر می‌کَشَدَم از پِیِ خود گاهْ مرا پیش کُند شاهْ چو سَرلشکرِ خود ۳ گَهْ چو نِگینَم بِمَزَد تا که به من مُهر نَهَد گاهْ مرا حَلْقه کُند دوزَد او بر دَرِ […]
۱ یارْ مرا چو اُشْتُران باز مِهار می‌کَشَد اُشْتُرِ مَستِ خویش را در چه قِطار می‌کَشَد؟ ۲ جان و تَنَم بِخَستْ او شیشهٔ من شِکَستْ او گردنِ من بِبَستْ او تا به چه کار می‌کَشَد ۳ شَسْتِ وِیْ‌اَم چو ماهیان جانِبِ خُشک می‌بَرَد دامِ دِلَم به جانِبِ میرِ شکار می‌کَشَد ۴ آن کِه قِطارِ […]
۱ بُتی کو زُهره و مَهْ را همه شب شیوه آموزَد دو چَشمِ او به جادویی دو چَشمِ چَرخْ بَردوزَد ۲ شما دل‌ها نِگَه دارید مُسلمانان که من باری چُنان آمیختم با او که دلْ با من نیامیزَد ۳ نَخُست از عشقِ او زادَم به آخِر دلْ بِدو دادم چو میوه زاید از شاخی […]
۱ دِلا نَزدِ کسی بِنْشین که او از دل خَبَر دارد به زیر آن درختی رو که او گُل‌هایِ تَر دارد ۲ دَرین بازارِ عَطّاران مَرو هر سو چو بی‌کاران به دُکّانِ کسی بِنْشین که در دُکّانْ شِکَر دارد ۳ تَرازو گَر نداری پس تو را زو رَهْ زَنَد هرکَس یکی قَلْبی بیارایَد تو […]
۱ دلِ من چون صَدَف باشد خیالِ دوست دُر باشد کُنون من هم نمی‌گُنجَم کَزو این خانه پُر باشد ۲ زِ شیرینی حَدیثَش شب شِکافیده‌ست جان را لب عَجَب دارم که می‌گوید حَدیثِ حَقّ مُر باشد ۳ غذاها از بُرون آید غذایِ عاشق از باطن بَرآرَد از خود و خایَد که عاشق چون شُتُر […]
۱ دِگَرباره سَرِ مَستان زِ مَستی در سُجود آمد مَگَر آن مُطربِ جان‌ها زِ پَرده در سُرود آمد؟ ۲ سَراَنْدازان و جانْ بازان دِگَرباره بِشوریدند وجود اَنْدَر فَنا رفت و فَنا اَنْدَر وجود آمد ۳ دِگَرباره جهان پُر شُد زِ بانگِ صورِ اِسْرافیل امینِ غَیب پیدا شُد که جان را زاد و بود آمد […]
۱ مَهِ دْی رفت و بهمن هم بیا که نوبَهار آمد زمینْ سَرسَبز و خُرَّم شُد زمانِ لاله زار آمد ۲ درختان بین که چون مَستان همه گیجَند و سَرجُنبان صَبا بَرخوانْد اَفْسونی که گُلْشَن بی‌قَرار آمد ۳ سَمَن را گفت نیلوفر که پیچاپیچِ من بِنْگَر چَمَن را گفت اِشْکوفه که فَضْلِ کِردگار آمد […]
۱ امروزْ جَمالِ تو سیمایِ دِگَر دارد امروزْ لبِ نوشَت حَلْوایِ دِگَر دارد ۲ امروزْ گُلِ لَعْلَت از شاخِ دِگَر رُسته‌ست امروزْ قَدِ سَروَت بالایِ دِگَر دارد ۳ امروزْ خود آن ماهَت در چَرخ نمی‌گُنجد وان سِکّهٔ چون چَرخَت پَهنایِ دِگَر دارد ۴ امروزْ نمی‌دانم فِتْنه زِ چه پَهْلو خاست دانم که ازو عالَم […]
۱ یارانِ سَحَرخیزان، تا صُبح کِه دَریابَد؟ تا ذَرّه‌صِفَت ما را، کِه زیر و زَبَر یابَد؟ ۲ آن بَخت کِه را باشد، کایَد به لبِ جویی تا آب خورَد از جو، خودْ عکسِ قَمَر یابَد؟ ۳ یَعقوب‌صِفَت کِه بود، کَزْ پیرهَنِ یوسُف او بویِ پسر جویَد، خود نورِ بَصَر یابَد؟ ۴ یا تشنه چو […]
۱ ای دوستْ شِکَر خوش‌تَر یا آن که شِکَر سازد؟ ای دوستْ قَمَر خوش تَر یا آن کِه قَمَر سازد؟ ۲ بُگْذار شِکَرها را بُگْذار قَمَرها را او چیزِ دِگَر دانَد او چیزِ دِگَر سازد ۳ در بَحرْ عَجایب‌ها باشد به جُز از گوهر امّا نه چو سُلطانی کو بَحْر و دُرَر سازد ۴ […]
۱ آن بندهٔ آواره بازآمد و بازآمد چون شمع به پیشِ تو در سوز و گُداز آمد ۲ چون عَبْهَر و قَند ای جان در روْش بِخَند ای جان دَر را بِمَبَنْد ای جان زیرا به نیاز آمد ۳ وَرْزان که بِبَندی دَر بر حُکْمِ تو بِنْهَد سَر بر بنده نیاز آمد شَهْ را […]
۱ در تابشِ خورشیدَش رَقصَم به چه می‌باید؟ تا ذَرّه چو رَقص آید از مَنْشْ به یاد آید ۲ شُد حامِله هر ذَرّه از تابِش رویِ او هر ذَرّه از آن لَذَّت صد ذَرّه هَمی‌زایَد ۳ در هاوَنِ تَنْ بِنْگَر کَزْ عشقِ سَبُک روحی تا ذَرّه شود خود را می‌کوبَد و می‌سایَد ۴ گَر […]
۱ جانْ پیشِ تو هر ساعت می‌ریزد و می‌رویَد از بَهرِ یکی جان کَس چون با تو سخن گوید؟ ۲ هر جا که نَهی پایی از خاک بِرویَد سَر وَزْ بَهرِ یکی سَر کَس دست از تو کجا شوید؟ ۳ روزی که بِپَرَّد جان از لَذَّتِ بویِ تو جان داند و جان داند کَزْ […]
۱ نومید مَشو جانا کاومید پدید آمد اومیدِ همه جان‌ها از غَیبْ رَسید آمد ۲ نومید مَشو گرچه مَریَم بِشُد از دَستَت کان نور که عیسی را بر چَرخْ کَشید آمد ۳ نومید مَشو ای جان در ظُلْمَتِ این زندان کان شاه که یُوسف را از حَبْس خرید آمد ۴ یَعقوب بُرون آمد از […]
۱ بِمیرید بِمیرید دَرین عشقْ بِمیرید دَرین عشقْ چو مُردید همه روحْ پَذیرید ۲ بِمیرید بِمیرید وَزین مرگ مَتَرسید کَزین خاکْ بَرآیید سَماواتْ بگیرید ۳ بِمیرید بِمیرید وَزین نَفْس بِبُرّید که این نَفسْ چو بَند است و شما همچو اسیرید ۴ یکی تیشه بگیرید پِیِ حُفرهٔ زندان چو زندانْ بِشِکَستید همه شاه و اَمیرید […]
۱ مَلولان همه رفتند دَرِ خانه بِبَندید بر آن عقلِ مَلولانه همه جمعْ بِخَندید ۲ به مِعْراج بَرآیید چو از آلِ رَسولید رُخِ ماه بِبوسید چو بر بامِ بُلندید ۳ چو او ماهْ شِکافید شما ابر چرایید؟ چو او چُست و ظَریف است شما چون هَلَپَندید؟ ۴ مَلولان به چه رفتید که مَردانه دَرین […]
برای سوالات عمومی خود با ما تماس بگیرید.