۱ بر چَرخْ سَحَرگاه یکی ماهْ عِیان شُد از چَرخْ فرود آمد و در ما نِگَران شُد ۲ چون باز که بِرْبایَد مُرغی به گَهِ صید بِرْبود مرا آن مَهْ و بر چَرخْ دَوان شُد ۳ در خود چو نَظَر کردم خود را بِنَدیدم زیرا که در آن مَهْ تَنَم از لُطفْ چو جان […]

  ۱ اگر عالَم همه پُرخار باشد دلِ عاشقْ همه گُلْزار باشد ۲ وَگَر بی‌کار گردد چَرخِ گَردون جهانِ عاشقانْ بر کار باشد ۳ همه غمگین شوند و جانِ عاشق لَطیف و خُرَّم و عَیّار باشد ۴ به عاشق دِهْ تو هر جا شمعِ مُرده‌ست که او را صد هزار اَنْوار باشد ۵ وَگَر تنهاست […]

  ۱ رفتیم بَقیّه را بَقا باد لابُد بِرَوَد هر آن کِه او زاد ۲ پَنْگانِ فَلَک ندید هرگز طَشْتی که زِ بامْ دَرنَیُفتاد ۳ چندین مَدَوید کنْدَرین خاک شاگرد همان شُده‌ست کُاسْتاد ۴ ای خوب مَناز کَنْدَران گور بَسْ شیرین است لا چو فرهاد ۵ آخِر چه وَفا کُند بِنایی کُاسْتونِ وِیْ است پارهٔ […]

  ۱ از دِلْبَرِ ما نشان کِه دارد؟‌ در خانه مَهی نَهانْ کِه دارد؟ ۲ بی دیده جَمالِ او کِه بیند؟‌ بیرون زِ جهان جهانْ کِه دارد؟ ۳ آن تیر که جانْ شِکارِ آن است‌ بِنْمایْ که آن کَمان کِه دارد؟ ۴ در هر طَرَفی یکی نِگاری‌ست‌ صوفی تو نِگَر که آن کِه دارد ۵ […]

  ۱ اینک آن مُرغان که ایشانْ بَیضه‌ها زَرّین کُنند‌ کُرّهٔ تُندِ فَلَک را هر سَحَرگَهْ زین کُنند ۲ چون بِتازند آسْمانِ هفتمین میدان شود‌ چون بِخُسپَند آفتاب و ماه را بالین کُنند ۳ ماهیانی کَنْدَرونِ جانِ هر یک یونُسی‌ست‌ گُلْبُنانی که فَلَک را خوب و خوب آیین کُنند ۴ دوزخ آشامانِ جَنَّت بَخْش روزِ […]

  ۱ آمدم تا رو نَهَم بر خاکِ پایِ یارِ خود آمدم تا عُذر خواهم ساعتی از کارِ خود ۲ آمدم کَزْ سَر بگیرم خِدمَتِ گُلْزارِ او آمدم کاتَش بیارَم دَرزَنَم در خارِ خود ۳ آمدم تا صافْ گردم از غُبارِ هر چه رفت نیکِ خود را بَد شُمارم از پِیِ دِلْدارِ خود ۴ آمدم […]

  ۱ هَله نومید نباشی که تو را یار بِرانَد گَرَت امروز بِرانَد نه که فردات بِخوانَد؟ ۲ دَر اگر بر تو بِبَندد مَرو و صبر کُن آن جا زِ پَسِ صَبرْ تو را او به سَرِ صَدْر نِشانَد ۳ و اگر بر تو بِبَندد همه رَهْ‌ها و گُذَرها رَهْ پنهان بِنِمایَد که کَس آن […]

  ۱ همه خُفْتند و من دلْ شُده را خواب نَبُرد همه شب دیدهٔ من بر فَلَک اِسْتاره شِمُرد ۲ خوابم از دیده چُنان رفت که هرگز نایَد خوابِ من زَهْرِ فِراقِ تو بنوشید و بِمُرد ۳ چه شود گَر زِ مُلاقاتْ دَوایی سازی خسته­یی را که دل و دیده به دستِ تو سِپُرد؟ ۴ […]

  ۱ این کبوتربَچه هم عَزْمِ هوا کرد و پَرید چون صَفیریّ و نِداییْ زِ سویِ غَیب شنید ۲ آن مُرادِ همه عالَم چو فرستاد رَسول که بیا جانِبِ ما چون نَپَرَد جانِ مُرید؟ ۳ بِپَرَد جانبِ بالا چو چُنان بالْ بِیافت بِدَرَد جامهٔ تَن را چو چُنان نامه رَسید ۴ چه کَمَنْد است که […]

  ۱ طُرفه گَرمابه بانی کو زِ خَلْوَت بَرآیَد نَقْشِ گَرمابه یک یک در سُجود اَنْدَرآید ۲ نَقْش‌هایِ فَسُرده بی‌خَبَروار مُرده زِ انعِکاساتِ چَشمَش چَشمشان عَبْهَر آید ۳ گوش‌هاشان زِ گوشش اهلِ افسانه گردد چَشم‌هاشان زِ چَشمَش قابلِ مَنْظَر آید ۴ نَقْشِ گَرمابه بینی هر یکی مَست و رَقْصان چون مُعاشِر که گَهْ گَهْ در […]

  ۱ خنده از لُطْفَت حِکایَت می‌کُند ناله از قَهْرَت شِکایَت می‌کُند ۲ این دو پیغامِ مُخالِف در جهان از یکی دِلْبَر رِوایَت می‌کُند ۳ غافِلی را لُطْف بِفْریبَد چُنان قَهْر نَنْدیشَد جِنایَت می‌کُند ۴ وان یکی را قَهْرْ نومیدی دَهَد یاْسِ کُلّی را رِعایَت می‌کُند ۵ عشقْ مانندِ شفیعی مُشْفِقی این دو گُم رَهْ […]

  ۱ مرگِ ما هست عَروسیِّ اَبَد سِرِّ آن چیست؟ هُوَ اللّهُ اَحَد ۲ شَمسْ تَفریق شُد از روزَنه‌ها بَسته شُد روزَنه‌ها رفت عَدَد ۳ آن عَدَدها که در انگور بود نیست در شیره کَزْ انگور چَکَد ۴ هر کِه زنده‌ست به نورِاَللّهْ مرگِ این روح مَر او راست مَدَد ۵ بَد مَگو نیک مَگو […]

  ۱ بازْ آفتابِ دولت بر آسْمان بَرآمد بازْ آرزویِ جان‌ها از راهِ جان دَرآمد ۲ بازْ از رِضایِ رِضْوان دَرهایِ خُلْد وا شُد هر روح تا به گَردن در حوضِ کوثَر آمد ۳ بازْ آن شَهی دَرآمَد کو قِبله شَهان است بازْ آن مَهی بَرآمَد کَزْ ماه بَرتَر آمد ۴ سَرگَشتگانِ سودا جُمله سَوار […]

  ۱ لُطفی نَمانْد کان صَنَم خوش لِقا نکرد ما را چه جُرمْ اگر کَرَمَش با شما نکرد؟ ۲ تَشْنیع می‌زنی که جَفا کرد آن نِگار خوبی که دید در دو جهانْ کو جَفا نکرد؟ ۳ عشقش شِکَر بس است اگر او شِکَر نداد حُسنَش همه وَفاست اگر او وَفا نکرد ۴ بِنْمایْ خانه‌یی که […]

  ۱ خُفته نِمود دِلْبَر گفتم زِ باغْ زود شَفتالوی بِدُزدم او خود نَخُفته بود ۲ خندید و گفت روبَهْ آخِر به زیرکی از دستِ شیرْ صیدْ کجا سَهْل دَررُبود؟ ۳ مَر ابر را کِه دوشَد وان جا کِه دَررَسَد؟ اِلّا مَگَر که ابر نِمایَد به خویشْ جود ۴ مَعْدوم را کجاست به ایجادْ دست […]

  ۱ جامه سِیَه کرد کُفر نورِ مُحَمَّد رَسید طَبْلِ بَقا کوفتند مُلْکِ مُخَلَّد رَسید ۲ رویِ زمین سَبز شُد جَیْب دَرید آسْمان بارِ دِگَر مَهْ شِکافت روحِ مُجَرَّد رَسید ۳ گشت جهان پُرشِکَر بَست سَعادَت کَمَر خیز که بارِ دِگَر آن قَمَرینْ خَد رَسید ۴ دلْ چو سُطُرلاب شُد آیَتِ هفت آسْمان شرحِ دلِ […]

  ۱ آمد شهرِ صیام سَنْجَقِ سُلطان رَسید دست بِدار از طَعام مایِده جان رَسید ۲ جانْ زِ قَطیعَت بِرَست دستِ طبیعت بِبَست قَلبِ ضَلالَت شِکَست لشکرِ ایمان رَسید ۳ لشکرِ وَالْعادیات دست به یَغما نَهاد زاتشِ وَالْموریات نَفْس به اَفْغان رَسید ۴ اَلْبَقَرَه راست بود موسیِ عِمْران نِمود مُرده ازو زنده شُد چون که […]

  ۱ چه پادشاست که از خاکْ پادشا سازد زِ بَهرِ یک دو گدا خویشتنْ گدا سازد ۲ به اَقْرِضُوا اللّهْ کُدیه کُند چو مِسکینان که تا تو را بِدَهَد مُلْک و مُتَّکا سازد ۳ به مُرده بَرگُذرد مُرده را حَیات دَهَد به دَرد دَرنِگَرد دَرد را دَوا سازد ۴ چو باد را فَسُرانَد زِ […]

  ۱ بِبُرد خوابِ مرا عشق و عشقْ خوابْ بَرَد که عشقْ جان و خِرَد را به نیم جو نَخَرد ۲ که عشقْ شیرِ سیاه ا‌ست، تشنه و خون‌خوار به غیرِ خونِ دلِ عاشقان همی‌نَچَرَد ۳ به مِهر بر تو بِچَفْسَد، به سویِ دام آرَد چو دَرفُتادی، از آن پس زِ دور می‌نِگَرَد ۴ امیرِ […]

  ۱ فَراغَتی دَهَدَم عشقِ تو زِ خویشاوند از آن که عشقِ تو بُنیادِ عافیَت بَرکَند ۲ از آن که عشقْ نخواهد به جُز خَرابیِ کار از آن که عشقْ نگیرد زِ هیچ آفَتْ پَند ۳ چه جایِ مال و چه نامِ نِکو و حُرمَت و بَوْش؟ چه خان و مان و سَلامَت چه اَهْل […]