غزل ۷۷۱ مولانا
| ۱ | هَله عاشقانْ بِکوشید که چو جسم و جان نَمانَد | دِلتان به چَرخْ پَرَّد چو بَدَنْ گِران نَمانَد | |
| ۲ | دل و جان به آبِ حِکْمَت زِ غُبارها بِشویید | هَله تا دو چَشمِ حَسرت سویِ خاکْدان نَمانَد | |
| ۳ | نه که هر چه در جهان است نه که عشقْ جانِ آن است؟ | جُزِ عشقْ هر چه بینی همه جاودان نَمانَد | |
| ۴ | عَدَمِ تو هَمچو مَشرق اَجَلِ تو هَمچو مغرب | سویِ آسْمانِ دیگر که بِه آسْمان نَمانَد | |
| ۵ | رَهِ آسْمانْ دَرون است پَرِ عشق را بِجُنبان | پَرِ عشق چون قَوی شُد غَمِ نردبان نَمانَد | |
| ۶ | تو مَبین جهانْ زِ بیرون که جهانْ دَرونِ دیدهست | چو دو دیده را بِبَستی زِ جهان جهان نَمانَد | |
| ۷ | دلِ تو مِثالِ بام است و حَواسْ ناودان‌ها | تو زِ بامْ آب می‌خور که چو ناودان نَمانَد | |
| ۸ | تو زِ لوحِ دلْ فُروخوان به تمامی این غَزَل را | مَنِگَر تو در زَبانَم که لب و زبان نَمانَد | |
| ۹ | تَنِ آدمی کَمان و نَفَس و سُخَن چو تیرش | چو بِرَفت تیر و تَرکَش عَمَلِ کَمان نَمانَد |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Ho, lovers, labour so that, when body and soul remain no more, your hearts may fly to heaven, not remain heavy like the body. |
| ۲- Wash your hearts and souls in the water of wisdom clean of dust, ho, that the two eyes of regret may not remain turned towards the earth |
| ۳- Is it not the case with everything in the world, that love is its vital soul? Apart from love, everything you see remains not eternally. |
| ۴- Your nonexistence (before birth) is as the east, your death is as the west, oriented to another heaven that resembles not this visible heaven. |
| ۵- The way to heaven is within; shake the wings of lovewhen love’s wings have become strong, there is no need to trouble about a ladder. |
| ۶- Consider not the world that exists without, for the true world is within the eye; when you have shut your eyes on the world, the world will not remain. |
| ۷- Your heart is like a roof, and your senses are waterspouts; drink water from the roof, for the waterspout remains not for ever. |
| ۸- Recite entirely this ode from the tablet of the heart; regard not the congue, for lips and tongue do not remain. |
| ۹- Man’s body is a bow, breath and speech are as its arrows; once the arrows and quiver have gone, no more work remains for the bow. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!