غزل ۴۵۵ مولانا
| ۱ | آن روح را که عشقِ حقیقی شِعار نیست | نابوده بِهْ که بودنِ او غیرِ عار نیست | |
| ۲ | در عشقْ باش مَست که عشق است هرچه هست | بی‌کار و بارِ عشقْ بَرِ دوست بار نیست | |
| ۳ | گویند عشق چیست؟ بگو تَرکِ اختیار | هر کو زِ اختیار نَرَست اختیار نیست | |
| ۴ | عاشق شَهَنْشَهی‌ست دو عالَم بَرو نِثار | هیچ اِلْتِفاتِ شاه به سویِ نِثار نیست | |
| ۵ | عشق است و عاشق است که باقی‌ست تا اَبَد | دل بر جُزین مَنِه که به جُز مُسْتَعار نیست | |
| ۶ | تا کِی کِنار گیری معشوقِ مُرده را؟ | جان را کِنار گیر که او را کِنار نیست | |
| ۷ | آن کَزْ بهار زاد بِمیرَد گَهِ خَزان | گُلْزارِ عشق را مَدَد از نوبَهار نیست | |
| ۸ | آن گُل که از بهار بُوَد خارْ یارِ اوست | وانْ مِیْ که از عَصیر بُوَد بی‌خُمار نیست | |
| ۹ | نَظّاره‌گو مَباش دَرین راه و مُنْتَظِر | وَاللهْ که هیچ مرگ بَتَر زِ انْتِظار نیست | |
| ۱۰ | بر نَقدِ قَلْب زنْ تو اگر قَلْب نیستی | این نُکته گوش کُن اَگَرَت گوشوار نیست | |
| ۱۱ | بر اسپِ تَن مَلَرز سَبُک‌تر پیاده شو | پَرَّش دَهَد خدایْ که بر تَن سوار نیست | |
| ۱۲ | اندیشه را رَها کُن و دل‌ساده شو تمام | چون رویِ آیِنِه که به نَقْش و نِگار نیست | |
| ۱۳ | چون ساده شُد زِ نَقْش، همه نَقْش‌ها دَروست | آن ساده‌رو زِ رویِ کسی شَرمسار نیست | |
| ۱۴ | از عیبْ ساده خواهی خود را؟ دَرو نِگَر | کو را زِ راست گویی شَرم و حَذار نیست | |
| ۱۵ | چون رویِ آهنینْ زِ صَفا این هُنر بیافت | تا رویِ دل چه یابد کو را غُبار نیست | |
| ۱۶ | گویم چه یابَد او؟ نه نگویم خَمُش بِهْ است | تا دِلْسِتان نگوید کو رازدار نیست |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- That spirit which wears not true love as a garment is better not to have been; its being is nothing but a disgrace. |
| ۲- Be drunk in love, for love is all that exists; without the commerce of love there is no admittance to the Beloved. |
| ۳- They say, “What is love?” Say, “The abandonment of free will.” He who has not escaped out of free will, no free will has he. |
| ۴- The lover is an emperor; the two worlds are scattered over him, the king pays no heed to the scattering. |
| ۵- Love it is and the lover that remain till all eternity; set not your heart on aught but this, for it is merely borrowed. |
| ۶- How long will you embrace a dead beloved? Embrace the soul which naught embraces. |
| ۷- What was born of spring dies in the season of autumn; love’s rosebower receives no replenishment from spring. |
| ۸- The rose that comes of spring, the thorn is its companion; the wine that comes of pressed grapes is not exempt from crop-sickness. |
| ۹- Be not an expectant spectator on this path; for by Allah, there is no death worse than expectancy. |
| ۱۰- Set your heart on the true coin, if you are not counterfeit; give ear to this subtlecy, if you lack an earring. |
| ۱۱- Tremble not on the body’s steed; fare lighter afoot; God gives wings to him who rides not on the body. |
| ۱۲- Let go care and become wholly clear of heart, like the face of a mirror without image and picture. |
| ۱۳- When it has become clear of images, all images are contained in it; that clear-faced one is not ashamed of any man’s face. |
| ۱۴- Would you have your self clear of blemish? Gaze upon Him, for He is not ashamed or afraid of the truth. |
| ۱۵- Since the steely face gained this skill from purity, what shall the heart’s face, which is without dust, discover? |
| ۱۶- I said, “What shall it discover?” No, I will not say; silence is better, lest the heart-ravisher should say, “He cannot keep a secrec.” |
سلام به شما عزيزان
ميشه لطفا معني اين بيت رو بفرماييد؟ ممنون
نَظّاره گو مَباش دَرین راه و مُنْتَظِر
وَاللهْ که هیچ مرگ بَتَر زِ انْتِظار نیست
درود بر شما. احتمالا می فرمایند که: به او بگو در این راه منتظر نباشه، به خدا که هیچ مرگی بدتر از انتظار نیست.
در راه سلوک عشق، باید انسان شخصا قدم بگذارد و دردهای این راه را هر کسی باید شخصا احساس کند و بکشد. به عشق رسیدن کاریست که هر شخص، خودش باید متعهد ان بشود، و اگر کسی منتظر کسی باشد که او را به عشق برساند و با عشق اشناکند، این دل مردگی و عین مرگ بر اثر انتظار می باشد
سلام و خداقوت🌻
در بیت ۱۱ مصرع اول لطفا “سبک تر” را به سبک‌‌تر تصحیح بفرمایید.
لطفا در بیت ۹ مصرع اول “نَظّاره گو” به “نَظّاره‌گو” تصحیح شود.🌻
حق(عصمت) ::
آزاد(میر غلام‌علی): شاهد(شهیدی) ِعدل بر جبین(نه! صورت) باشد .
لطفا در بیت ۹ مصرع اول “خاریار” را به “خار یار” تصحیح بفرمایید.🌻