غزل ۸۴ مولانا

۱	چون گُل همه تَن خَندَم، نه از راهِ دَهانْ تنها	زیرا که مَنَم بی‌من، با شاهِ جهانْ تنها
۲	ای مَشعَله آوَرْده، دل را به سَحَر بُرده	جان را بِرَسانْ در دل، دل را مَسِتانْ تنها
۳	از خشم و حَسَد جان را، بیگانه مَکُن با دل	آن را مَگُذار این جا، وین را بِمَخوانْ تنها
۴	شاهانه پیامی کُن یک دعوتِ عامی کُن	تا کِی بُوَد ای سُلطان، این با تو و آنْ تنها
۵	چون دوش اگر امشب، ناییّ و بِبَندی لَب	صد شور کُنیم ای جان، نَکْنیم فَغانْ تنها

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- Like the rose I am laughing with all my body, not only with my mouth, because I am without myself, alone with the king of the world.

۲- You who came with torch and at dawn ravished my heart, dispatch my soul after my heart, do not seize my heart alone.

۳- Do not in rage and envy make my soul a stranger to my heart; do not leave the former here, and do not summon the latter alone.

۴- Send a royal message, issue a general invitation; how long, O sultan, shall the one be with you and the other alone?

۵- If you do not come tonight as yesterday and close my lips, I will make a hundred uproars, my soul, I will not lament alone.