غزل ۸۳ مولانا
۱ | ای یارِ قَمَرسیما، ای مُطربِ شِکَّرخا | آوازِ تو جانْ اَفْزا، تا روز مَشین از پا | |
۲ | سودیْ هَمِگی سودی، بر جُمله بَراَفْزودی | تا بود چُنین بودی، تا روز مَشین از پا | |
۳ | صد شهر خَبَر رَفته کِی مَردمِ آشفته | بیدار شُد آن خُفته، تا روز مَشین از پا | |
۴ | بیدار شُد آن فِتْنه، کو چون بِزَنَد طَعْنه | در کوه کُند رَخْنه، تا روز مَشین از پا | |
۵ | در خانه چُنین جَمعی، در جَمعْ چُنین شمعی | دارم زِ تو من طَمْعی، تا روز مَشین از پا | |
۶ | میر آمد میر آمد، وان بَدْرِ مُنیر آمد | وان شِکَّر و شیر آمد، تا روز مَشین از پا | |
۷ | ای بانگ و نَوایَت تَر، وَزْ بادِ صَبا خوش تَر | ما را تو بَری از سَر، تا روز مَشین از پا | |
۸ | مَجْلِس به تو فَرخُنده، عِشرَت زِ دَمَت زنده | چون شمع فُروزَنده، تا روز مَشین از پا | |
۹ | این چَرخ و زمینْ خیمه، کَس دید چُنین خیمه؟ | ای اُسْتُنِ این خیمه، تا روز مَشین از پا | |
۱۰ | این قوم پُرند از تو، با کَرّ و فَرَنْد از تو | زیر و زَبَرند از تو، تا روز مَشین از پا | |
۱۱ | در بَحرْ چو کَشتیبان، آن پیل هَمیجُنبان | تا مَنْزِلِ آباقان، تا روز مَشین از پا | |
۱۲ | ای خوش نَفَسِ نایی، بَس نادره بُرنایی | چون با همه بَرنایی، تا روز مَشین از پا | |
۱۳ | دَف از کَفِ دست آید، نِی از دَم مَست آید | با نِیْ همه پَست آید، تا روز مَشین از پا | |
۱۴ | چون جانْ خَمُشیم امّا، کی خُسْبَد جانْ جانا؟ | تو باش زبانِ ما، تا روز مَشین از پا |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!