غزل ۲۳۲ مولانا
| ۱ | چو عشق را تو ندانی بِپُرس از شب‌ها | بِپُرس از رُخِ زَرد و زِ خُشکیِ لب‌ها | |
| ۲ | چُنان که آبْ حِکایَت کُند زِ اَخْتَر و ماه | زِ عَقل و روح حِکایَت کنند قالَب‌ها | |
| ۳ | هزار گونه اَدَب جان زِ عشق آموزد | که آن اَدَب نَتَوان یافتن زِ مَکْتَب‌ها | |
| ۴ | میانِ صَد کَسْ عاشق چُنان پدید بُوَد | که بر فَلَکْ مَهِ تابانْ میان کوکَب‌ها | |
| ۵ | خِرَد نداند و حیران شود زِ مَذهبِ عشق | اگر چه واقِف باشد زِ جُمله مَذهَب‌ها | |
| ۶ | خَضِردلی که زِ آبِ حَیاتِ عشق چَشید | کَساد شُد بَرِ آن کَس زُلالِ مَشرَب‌ها | |
| ۷ | به باغْ رَنْجه مَشو، در درونِ عاشق بین | دِمَشق و غوطه و گُلْزارها و نَیْرَب‌ها | |
| ۸ | دِمَشق چه، که بهشتی پُر از فرشته و حور | عُقولْ خیره دَران چهره‌ها و غَبْغَب‌ها | |
| ۹ | نه از نَبیذِ لَذیذَش شکوفه‌ها و خُمار | نه از حَلاوتِ حَلْواشْ دُمَّل و تَب‌ها | |
| ۱۰ | زِ شاه تا به گدا در کَشاکَشِ طَمَع اَند | به عشقْ باز رَهَد جانْ زِ طَمْع و مَطْلَب‌ها | |
| ۱۱ | چه فَخْر باشد مَر عشق را زِ مُشتریان؟ | چه پُشت باشد مَر شیر را زِ ثَعْلَب‌ها؟ | |
| ۱۲ | فَرازِ نَخْلِ جَهانْ پُخته‌یی نمی‌یابم | که کُنْد شُد همه دَندانَم از مُذَنَّب‌ها | |
| ۱۳ | به پَرِّ عشق بِپَر در هوا و بر گَردون | چو آفتابْ مُنَزَّه زِ جُمله مَرکَب‌ها | |
| ۱۴ | نه وحشتی دلِ عُشّاق را چو مُفْرَدها | نه خوفِ قَطْع و جُدایی‌ست چون مُرکَّب‌ها | |
| ۱۵ | عِنایَتَش بِگُزیده‌ست از پِیِ جان‌ها | مُسَبِّبَش بِخَریده‌ست از مُسَبَّب‌ها | |
| ۱۶ | وَکیلِ عشق دَرآمَد به صَدْرِ قاضیِ کاب | که تا دِلَش بِرَمَد از قَضا و از گَب‌ها | |
| ۱۷ | زِهی جهان و زِهی نَظْمِ نادر و ترتیب | هزار شور دَراَفْکَند در مُرتَّب‌ها | |
| ۱۸ | گدایِ عشق شِمُر هر چه در جهان طَرَبی ست | که عشق چون زَرِ کان است و آن مُذَهَّب‌ها | |
| ۱۹ | سَلَبْتَ قَلْبِیَ یا عِشْقُ خُدْعَهً وَدَهًا | کَذَبْتُ حاشا لکِنْ مَلاحَهً وَ بَها | |
| ۲۰ | اُریدُ ذِکْرَکَ یا عِشْقُ شاکِرًا لکِنْ | وَ لِهْتُ فِیکَ وَ شَوَّشْتَ فِکْرَتی وَ بها | |
| ۲۱ | به صد هزار لُغَت گَر مَدیحِ عشق کُنم | فُزون‌تَر است جَمالَش زِ جُمله‌یْ دَب‌ها |
#شرح_غزل
راه و رسم عشق، راه و رسمی دیگرست که هیچ مکتب و هیچ خردی به آن راه ندارد. عاشق را از نورش می توان بازشناخت. او چون ماه کامل است در میان ستاره ها.
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- If you do not know Love, question the nights, ask of the pale cheek and the dryness of the lips. |
| ۲- Just as the water relates about the stars and the moon, even so the physical forms relate about intellect and spirit. |
| ۳- From Love the soul learns a thousand manners of culture, such culture as cannot be found from schools. |
| ۴- Amongst a hundred persons, the lover stands out as plain as the shining moon in heaven amid the stars. |
| ۵- The mind, though it be apprised of all the doctrines of the Sects, knows nothing and is bewildered by the doctrine of Love. |
| ۶- The man who has a heart like Khidar, who has quaffed the water of life of Love to such a one the most limpid fountains are nothing worth. |
| ۷- Toil not in the garden; behold within the soul of the lover Damascus and Ghūta, rosebowers and all Nairab. |
| ۸- What is Damascus? For that is a paradise full of angels and houris; minds are amazed at those cheeks and rounded chins. |
| ۹- Its delectable wine does not produce vomiting and crop-sickness, the sweetness of its halva does not give rise to boils and fevers. |
| ۱۰- All men, from king to beggar, are in the tug of appetite; Love delivers the soul out of all appetites and desires. |
| ۱۱- What pride does Love take in its purchasers? What sort of a prop are foxes to the lion? |
| ۱۲- Upon the datepalm of the world I do not discover one ripe date, for all my teeth have been blunted by unripe dates. |
| ۱۳- Fly on the wings of Love in the air and to the skies, be exempt like the sun from the need of all riding-beasts. |
| ۱۴- Lovers’ hearts do not experience loneliness like simples, they have no fear of severance and separation like compounds. |
| ۱۵- Providence chose Love for the sake of the souls, the Cause purchased Love out of all things caused. |
| ۱۶- Love’s deputy entered the breast of the Cadi of Kāb, so that his heart should shy from giving judgment and such prattle. |
| ۱۷- What a world! What rare arrangement and ordering, that casts a thousand confusions into well-ordered things! |
| ۱۸- Beggar of Love, for all the joys that the world contains, reckon that Love is the gold-mine, and those things but gilded. |
| ۱۹- Love, you have filched my heart by trickery and cunning; you lied—God forfend!-but sweetly and charmingly. |
| ۲۰- I desire to mention you, Love, with gratitude; but I am distraught with you, and my thought and reason are confused. |
| ۲۱- Were I to praise Love in a hundred thousand languages, Love’s beauty far surpasses all such stammerings. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!