غزل ۲۳۹ مولانا

۱	کَرانی ندارد بیابانِ ما	قَراری ندارد دل و جانِ ما
۲	جهان در جهانْ نَقْش و صورت گرفت	کدام است ازین نَقْش‌ها آنِ ما؟
۳	چو در رَه بِبینی بُریده سَری	که غَلْطان رَوَد سویِ میدانِ ما
۴	از او پُرس، ازو پُرسْ اسرارِ ما	کَزو بِشْنَوی سِرِّ پنهانِ ما
۵	چه بودی که یک گوش پیدا شُدی	حَریفِ زبان‌های مُرغانِ ما
۶	چه بودی که یک مُرغْ پَرّان شُدی	بَرو طوقِ سِرِّ سُلَیمانِ ما
۷	چه گویم؟ چه دانم؟ که این داستان	فُزون است از حَدّ و امکانِ ما
۸	چگونه زَنَم دَم که هر دَم به دَم	پَریشان تَر است این پَریشانِ ما؟
۹	چه کَبکان و بازان، سِتان می‌پَرَند	میانِ هوایِ کُهِسْتانِ ما
۱۰	میانِ هوایی که هفتُم هواست	که بر اوجِ آن است ایوانِ ما
۱۱	از این داستان بُگْذر از من مَپُرس	که دَرهَم شِکَسته‌ست دَسْتانِ ما
۱۲	صَلاحُ اَلْحَق و دین نِمایَد تو را	جَمالِ شَهَنشاه و سُلطانِ ما

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- Our desert has no bounds, our hearts and souls know no rest.

۲- World upon world took shape and form; which of these shapes is ours?

۳- When you see on the road a severed head which goes rolling towards our arena,

۴- Ask of it, ask of it our secrets, for from it you will hear our hidden mystery.

۵- How would it be, if but one ear showed itself, familiar with the tongues of our birds?

۶- How would it be if one bird took wing, having on its neck the collar of our Solomon’s secret?

۷- What am I to say, what suppose? For this tale transcends our bounds and possibilities.

۸- Yet how shall I keep silence? For every moment this distraction of ours becomes yet more distraught.

۹- What partridges and falcons are flying with wings outspread amidst the air of our mountainland

۱۰- Amidst the air, which is the seventh atmosphere, on the summit whereof is our portico!

۱۱- Leave this tale; ask not of us, for our tale is broken entirely;

۱۲- Salāh al-Haqq wa’l-Din will display to you the beauty of our Emperor and Ruler.