غزل ۹ مولانا

۱	من از کجا، پَنْد از کجا؟ باده بِگَردان ساقیا	آن جامِ جان افزای را، بَرریز بر جانْ ساقیا
۲	بر دستِ من نِهْ جامِ جان، ای دستگیرِ عاشقان	دور از لَبِ بیگانگان، پیش آر پنهانْ ساقیا
۳	نانی بِدِه نان خواره را، آن طامِعِ بیچاره را	آن عاشقِ نانْباره را کُنجی بِخُسبانْ ساقیا
۴	ای جانِ جانِ جانِ جان، ما نامَدیم از بَهرِ نان	بَرجِه گدارویی مَکُن در بَزمِ سُلطانْ ساقیا
۵	اوّل بگیر آن جامِ مِه، بَر کَفّۀ آن پیر نِهْ	چون مَست گردد پیرِ دِه، رو سوی مَستانْ ساقیا
۶	رو سَخت کُن ای مُرتَجا، مَست از کجا، شَرم از کجا؟	وَرْ شرم داری، یک قَدَحْ بر شَرمْ افشانْ ساقیا
۷	بَرخیز ای ساقی بیا، ای دشمنِ شَرم و حَیا	تا بَختِ ما خندان شود، پیش آی خندانْ ساقیا