مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۰۴ – فرقِ میانِ دَعوتِ شیخِ کاملِ واصِل و میانِ سُخَنِ ناقِصانِ فاضِلِ فَضْلِ تَحصیلیِ بَر بَسته
| ۲۴۸۵ | شیخِ نورانی زِ رَهْ آگَهْ کُند | با سُخَن هم نور را هَمرَه کُند | |
| ۲۴۸۶ | جَهْد کُن تا مَست و نورانی شَوی | تا حَدیثَت را شود نورَش رَوی | |
| ۲۴۸۷ | هر چه در دوشابْ جوشیده شود | در عَقیده طَعْمِ دوشابَش بُوَد | |
| ۲۴۸۸ | از جَزَر وَزْ سیب و بِهْ وَزْ گِردکان | لَذَّت دوشاب یابی تو از آن | |
| ۲۴۸۹ | عِلْم اَنْدَر نورْ چون فَرغَرده شُد | پَس زِ عِلْمَت نور یابَد قومِ لُد | |
| ۲۴۹۰ | هر چه گویی باشد آن هم نورْناک | کاسْمان هرگز نَبارَد غیرِ پاک | |
| ۲۴۹۱ | آسْمان شو ابر شو باران بِبار | ناوْدانْ بارِش کُند نَبْوَد به کار | |
| ۲۴۹۲ | آبْ اَنْدَر ناوْدان عاریَّتی‌ست | آبْ اَنْدَر ابر و دریا فِطْرتی‌ست | |
| ۲۴۹۳ | فِکْر و اندیشه‌ست مِثْلِ ناوْدان | وَحْی و مَکْشوف است ابر و آسْمان | |
| ۲۴۹۴ | آبِ بارانْ باغِ صد رَنگ آوَرَد | ناوْدانْ همسایه در جنگ آوَرَد | |
| ۲۴۹۵ | خَر دو سه حَمله به روبَه بَحث کرد | چون مُقَلِّد بُد فَریبِ او بِخَورد | |
| ۲۴۹۶ | طَنْطَنه یْ اِدْراکِ بینایی نداشت | دَمْدَمه یْ روبَهْ بَرو سَکْته گُماشت | |
| ۲۴۹۷ | حِرْصِ خوردن آن چُنان کَردَش ذَلیل | که زَبونَش گشت با پانْصَد دَلیل |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!