مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۱ – در بَیانِ آن که نورْ خود از اَنْدَرونِ شَخْصِ مُنَوَّر بی‌آن که فعلی و قولی بَیان کُند گواهی دَهَد بر نورِ وِی در بیان آن که آن‌نورْ خود را از اَنْدَرونِ سِرّ عارف ظاهر کُند بر خَلْقان بی‌فعلِ عارف و بی‌قولِ عارف اَفْزون از آن که به قول و فِعْلّ او ظاهر شود چُنان که آفتاب بلند شود بانگِ خروس و اِعْلامِ مُوذّن و عَلاماتِ دیگر حاجَت نَیایَد

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.