مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۳۵ – و هم‌چُنین قَدْ جَفَّ الْقَلَمُ یعنی جَفَّ الْقَلَمُ وَ کَتَبَ لا یَسْتَوی الطّاعَةُ وَالْمَعْصیةُ لا یَسْتَوی الْاَمانَةُ وَ السَّرِقَةُ جَفَّ الْقَلَمُ اَنْ لا یَسْتَوی الشُّکْرُ وَ الْکُفْرانُ جَفَّ الْقَلَمُ اِنَّ اللهَ لا یُضیعُ اَجْرَ الْمُحْسِنینَ
| ۳۱۳۲ | هم‌چُنین تاویلِ قَدْ جَفَّ الْقَلَم | بَهْرِ تَحْریض است بر شُغْلِ اَهَم | |
| ۳۱۳۳ | پَس قَلَم بِنْوشت که هر کار را | لایِقِ آن هست تاثیر و جَزا | |
| ۳۱۳۴ | کَژْ رَوی جَفَّ الْقَلَمْ کَژْ آیَدَت | راستی آری سَعادت زایَدَت | |
| ۳۱۳۵ | ظُلْم آری مُدْبِری جَفَّ الْقَلَم | عَدل آری بَر خوری جَفَّ الْقَلَم | |
| ۳۱۳۶ | چون بِدُزدَد دست شُد جَفَّ الْقَلم | خورْد باده مَست شُد جَفَّ الْقَلَم | |
| ۳۱۳۷ | تو رَوا داری رَوا باشد که حَق | هَمچو مَعْزول آید از حُکْمِ سَبَق؟ | |
| ۳۱۳۸ | که زِ دستِ من بُرون رفته‌ست کار | پیشِ من چندین مَیا چندین مَزار؟ | |
| ۳۱۳۹ | بلکه مَعنی آن بُوَد جَفَّ الْقَلَم | نیست یکسان پیشِ من عدل و سِتَم | |
| ۳۱۴۰ | فَرق بِنْهادَم میانِ خیر و شَر | فَرق بِنْهادَم زِ بَد هم از بَتَر | |
| ۳۱۴۱ | ذَرّه‌یی گَر در تو اَفْزونی اَدَب | باشد از یارَت بِدانَد فَضْلِ رَب | |
| ۳۱۴۲ | قَدْرِ آن ذَرِّه تورا اَفْزون دَهَد | ذَرّه چون کوهی قَدَم بیرون نَهَد | |
| ۳۱۴۳ | پادشاهی که به پیشِ تَختِ او | فَرق نَبْوَد از اَمین و ظُلْم‌جو | |
| ۳۱۴۴ | آن کِه می‌لَرزَد زِ بیمِ رَدِّ او | وان که طَعْنه می‌زَنَد در جَدِّ او | |
| ۳۱۴۵ | فَرقْ نَبْوَد هر دو یک باشد بَرَش | شاه نَبْوَد خاکِ تیره بر سَرَش | |
| ۳۱۴۶ | ذَرّه‌یی گَر جَهْدِ تو اَفْزون بُوَد | در تَرازویِ خدا موزون بُوَد | |
| ۳۱۴۷ | پیشِ این شاهانْ هَماره جان کَنی | بی‌خَبَر ایشان زِ غَدْر و روشَنی | |
| ۳۱۴۸ | گفتِ غَمّازی که بَد گوید تورا | ضایِع آرَد خِدمَتَت را سال ها | |
| ۳۱۴۹ | پیشِ شاهی که سَمیع است و بَصیر | گفتِ غَمّازان نباشد جایْ‌گیر | |
| ۳۱۵۰ | جُمله غَمّازان ازو آیِس شوند | سویِ ما آیند و اَفْزایَند پَند | |
| ۳۱۵۱ | بَس جَفا گویند شَهْ را پیشِ ما | که بُرو جَفَّ الْقَلَم کَم کُن وفا | |
| ۳۱۵۲ | مَعنیِ جَفَّ الْقَلَم کِی آن بُوَد | که جَفاها با وَفا یکسان بُوَد؟ | |
| ۳۱۵۳ | بَلْ جَفا را هم جَفا جَفَّ الْقَلَم | وان وَفا را هم وَفا جَفَّ الْقَلَم | |
| ۳۱۵۴ | عَفْو باشد لیکْ کو فَرِّ امید | که بُوَد بَنده زِ تَقْویٰ روسِپید؟ | |
| ۳۱۵۵ | دُزد را گَر عَفْو باشد جانْ بَرَد | کِی وزیر و خازِنِ مَخْزَن شود؟ | |
| ۳۱۵۶ | ای اَمینُ الدّینِ رَبّانی بیا | کَزْ اَمانَت رُست هر تاج و لِوا | |
| ۳۱۵۷ | پورِ سُلطانْ گَر بَرو خایِن شود | آن سَرَش از تَنْ بِدان بایِن شود | |
| ۳۱۵۸ | وَزْ غُلامِ هِنْدُوی آرَد وَفا | دولت او را می‌زَنَد طالَ بَقا | |
| ۳۱۵۹ | چه غُلام؟ اَرْ بر دَری سگ باوَفاست | در دلِ سالارْ او را صد رِضاست | |
| ۳۱۶۰ | زین چو سگ را بوسه بر پوزش دَهَد | گَر بُوَد شیری چه پیروزش کُند؟ | |
| ۳۱۶۱ | جُز مگر دُزدی که خِدمَت‌ها کُند | صِدْقِ او بیخِ جَفا را بَر کَند | |
| ۳۱۶۲ | چون فُضَیلِ رَهْ‌زنی کو راست باخت | زان که دَهْ مَرده به سویِ توبه تاخت | |
| ۳۱۶۳ | وان چُنان که ساحِرانْ فرعون را | رو سِیَه کردند از صَبر و وَفا | |
| ۳۱۶۴ | دست و پا دادند در جُرمِ قَوَد | آن به صد ساله عبادت کِی شود؟ | |
| ۳۱۶۵ | تو که پَنْجَه سال خِدمَت کرده‌یی | کِی چُنین صِدْقی به دست آورده‌یی؟ |
عرض ارادت و خسته روز و روزگار نباشین و نور خدا در کاشانه زندگیتون پرتوافکن
سلام وقت بخیر
عرض ادب واحترام
میشه از شما خواهش کنم تفسیر جف القلم را به بنده بدبن
شماره بنده۰۹۱۲۲۱۷۵۲۴۴
هست اگردستوری داشته باشین در خدمتدهستم