مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۳۷ – باز جواب گفتنِ آن کافِرِ جَبْری آن سُنّی را که به اسلامَش دعوت می‌کرد و به تَرکِ اِعْتِقادِ جَبْرش دَعوت می‌کرد و دراز شُدنِ مُناظِرِه از طَرَفین که مادّهٔ اِشْکال و جواب را نَبُرَّد اِلّا عشقِ حقیقی که او را پَروایِ آن نَمانْد و ذلِکَ فَضلُ اللهِ یُوتیهِ مَنْ یَشاءُ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.