مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۴۵ – حِکایَتِ آن امیر که غُلام را گفت که مِیْ بیار غُلام رَفت و سَبویِ مِیْ آورد در راه زاهِدی بود اَمرِ مَعْروف کرد زد سنگی و سَبو را بِشکَست امیر بِشْنید و قَصْدِ گوشْمالِ زاهِد کرد و این قَصد در عَهْدِ دینِ عیسیٰ بود عَلَیْهِ‌السَّلام که هنوز مِیْ حَرام نَشُده بود وَلیکِن زاهِدْ تَقَزُّزی می‌کرد و از تَنَعُّم مَنْع می‌کرد

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.