مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۶۴ – صِفَت کردنِ مَردِ غَمّاز و نِمودنِ صورتِ کَنیزکی مُصَوَّر در کاغذ و عاشق شُدنِ خلیفهٔ مصر بر آن صورت و فرستادنِ خلیفه امیری را با سپاهِ گِران به دَرِ موصل و قتل و ویرانیِ بسیار کردنْ بَهرِ این غَرَض
| ۳۸۳۲ | مَر خلیفه‌یْ مصر را غَمّاز گفت | که شَهِ موصِل به حوری گشت جُفت | |
| ۳۸۳۳ | یک کَنیزک دارد او اَنْدَر کِنار | که به عالَم نیست مانندش نِگار | |
| ۳۸۳۴ | در بیان نایَد که حُسنَش بی‌حَد است | نَقشِ او این است کَنْدَر کاغذ است | |
| ۳۸۳۵ | نَقش در کاغذ چو دید آن کَیْقُباد | خیره گشت و جام از دَستش فُتاد | |
| ۳۸۳۶ | پَهْلَوانی را فرستاد آن زمان | سویِ موصِل با سپاهِ بَسْ گِران | |
| ۳۸۳۷ | که اگر نَدْهَد به تو آن ماه را | بَرکَن از بُنْ آن دَر و دَرگاه را | |
| ۳۸۳۸ | وَرْ دَهَد تَرکَش کُن و مَهْ را بیار | تا کَشَم من بر زمینْ مَهْ در کِنار | |
| ۳۸۳۹ | پَهلَوان شُد سویِ موصِل با حَشَم | با هزاران رُستَم و طَبْل و عَلَم | |
| ۳۸۴۰ | چون مَلْخ‌ها بی‌عَدَد بر گِردِ کَشت | قاصِدِ اِهْلاکِ اَهْلِ شهر گشت | |
| ۳۸۴۱ | هر نَواحی مَنْجِنیقی از نَبَرد | هَمچو کوهِ قافْ او بر کار کرد | |
| ۳۸۴۲ | زَخْمِ تیر و سنگ‌هایِ مَنْجِنیق | تیغ‌ها در گَردْ چون بَرق از بَریق | |
| ۳۸۴۳ | هفته‌یی کرد این چُنین خونْ‌ریز گرم | بُرجِ سنگین سُست شُد چون مومِ نَرم | |
| ۳۸۴۴ | شاهِ موصِل دید پیکارِ مَهول | پس فرستاد از دَرونْ پیشَش رَسول | |
| ۳۸۴۵ | که چه می‌خواهی زِ خونِ مؤمنان | کُشته می‌گردند زین حَرْبِ گِران | |
| ۳۸۴۶ | گَر مُرادَت مُلْکِ شهرِ موصِل است | بی‌چُنین خونْ‌ریز اینَت حاصِل است | |
| ۳۸۴۷ | من رَوَم بیرونِ شهر اینک دَر آ | تا نگیرد خونِ مَظْلومانْ تو را | |
| ۳۸۴۸ | وَرْ مُرادَت مال و زَرّ و گوهر است | این زِ مُلْک شهرْ خود آسان‌تَر است |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!