مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۶۷ – حُجَّتِ مُنْکِرانِ آخِرَت و بَیانِ ضَعفِ آن حُجَّت زیرا حُجَّتِ ایشانْ بِدین باز می‌گردد که غیرِ این نمی‌بینیم
| ۳۹۳۱ | حُجَّتَش این است گوید هر دَمی | گَر بُدی چیزی دِگَر هم دیدَمی | |
| ۳۹۳۲ | گَر نَبینَد کودکی اَحْوالِ عقل | عاقلی هرگز کُند از عقلْ نَقْل؟ | |
| ۳۹۳۳ | وَرْ نَبینَد عاقلی اَحْوالِ عشق | کَم نگردد ماهِ نیکوفالِ عشق | |
| ۳۹۳۴ | حُسنِ یوسُف دیدهٔ اِخْوان ندید | از دلِ یَعقوبْ کِی شُد ناپَدید؟ | |
| ۳۹۳۵ | مَر عَصا را چَشمِ موسیٰ چوب دید | چَشمِ غَیْبی اَفْعی و آشوب دید | |
| ۳۹۳۶ | چَشمِ سَر با چشمِ سِرّ در جنگ بود | غالِب آمد چَشمِ سِرّ حُجَّت نِمود | |
| ۳۹۳۷ | چَشمِ موسیٰ دستِ خود را دستْ دید | پیشِ چَشمِ غَیبْ نوری بُد پَدید | |
| ۳۹۳۸ | این سُخَن پایان ندارد در کَمال | پیشِ هر مَحروم باشد چون خیال | |
| ۳۹۳۹ | چون حقیقت پیشِ او فَرْج و گِلوست | کَم بَیان کُن پیشِ او اَسرارِ دوست | |
| ۳۹۴۰ | پیشِ ما فَرْج و گِلو باشد خیال | لاجَرَم هر دَمْ نِماید جانْ جَمال | |
| ۳۹۴۱ | هر کِه را فَرْج و گِلو آیین و خوست | آن لَکُمْ دینٌ وَلی دینْ بَهرِ اوست | |
| ۳۹۴۲ | با چُنان اِنْکارْ کوتَه کُن سُخَن | اَحمَدا کَم گویْ با گَبْرِ کُهَن |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!