مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۴۸ – باز تَرجیح نَهادنِ نَخْچیرانْ تَوکُّل را بر جَهْد
| ۹۵۳ | جُمله با وِیْ بانگ‌ها برداشتند | کان حَریصان که سَبَب‌ها کاشتند | |
| ۹۵۴ | صد هزار اَنْدَر هزار از مَرد و زن | پس چرا مَحْروم ماندند از زَمَن؟ | |
| ۹۵۵ | صد هزاران قَرنْ زآغازِ جهان | هَمچو اَژدَرْها گُشاده صد دَهان | |
| ۹۵۶ | مَکْرها کردند آن دانا گروه | که زِ بُن بَرکَنده شُد زان مَکْر کوه | |
| ۹۵۷ | کرد وَصْفِ مَکْرهاشان ذوالْجَلال | لِتَزولَ مِنْهُ اَقْلالُ الْجِبال | |
| ۹۵۸ | جُز که آن قِسْمَت که رفت اَنْدَر اَزَل | رویْ نَنْمود از شکار و از عَمَل | |
| ۹۵۹ | جُمله افتادند از تَدبیر و کار | مانْد کار و حُکْم‌هایِ کردگار | |
| ۹۶۰ | کَسبْ جُز نامی مَدان، ای نامدار | جَهْد جُز وَهْمی مَپِنْدار ای عَیار |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!