مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۵۰ – باز تَرجیح نَهادنِ شیرْ جَهْد را بر تَوکُّل و فَوایدِ جَهْد را بَیان کردن
| ۹۷۶ | شیر گفت آری، وَلیکِن هم بِبین | جَهْدهایِ اَنْبیا و مؤمنین | |
| ۹۷۷ | حَقْ تَعالی جَهْدَشان را راست کرد | آنچه دیدند از جَفا و گرم و سرد | |
| ۹۷۸ | حیله‌هاشان جُمله حال آمد لَطیف | کُلُّ شَیءٍ مِنْ ظَریفٍ هُو ظَریف | |
| ۹۷۹ | دام‌هاشان مُرغِ گَردونی گرفت | نَقْص‌هاشان جُمله اَفْزونی گرفت | |
| ۹۸۰ | جَهْد می‌کُن تا توانی ای کیا | در طَریقِ اَنْبیا و اَوْلیا | |
| ۹۸۱ | با قَضا پَنجه زدن نَبْوَد جِهاد | زان که این را هم قَضا بر ما نَهاد | |
| ۹۸۲ | کافِرَم منْ گَر زیان کرده‌ست کَس | در رَهِ ایمان و طاعَت یک نَفَس | |
| ۹۸۳ | سَر شِکَسته نیست، این سَر را مَبَند | یک دو روزک جَهْد کُن، باقی بِخَند | |
| ۹۸۴ | بَد مُحالی جُست کو دنیا بِجُست | نیکْ حالی جُست، کو عُقبی بِجُست | |
| ۹۸۵ | مَکْرها در کَسْبِ دنیا بارِد است | مَکْرها در تَرکِ دنیا وارِد است | |
| ۹۸۶ | مَکْر آن باشد که زندان حُفْره کرد | آن کِه حُفره بَست، آن مَکْری‌ست سَرد | |
| ۹۸۷ | این جهانْ زندان و ما زندانیان | حُفره کُن زندان و خود را وارَهان | |
| ۹۸۸ | چیست دنیا؟ از خدا غافل بُدَن | نه قُماش و نَقْده و میزان و زَن | |
| ۹۸۹ | مال را کَزْ بَهرِ حق باشی حَمول | نِعْمَ مالٌ صالِحٌ خوانْدَش رَسول | |
| ۹۹۰ | آب در کَشتی هَلاکِ کشتی است | آب اَنْدَر زیرِ کَشتی پُشتی است | |
| ۹۹۱ | چون که مال و مُلْک را از دل بِرانْد | زان سُلَیمان خویشْ جُز مِسْکین نَخوانْد | |
| ۹۹۲ | کوزۀ سَربَسته اَنْدَر آبِ زَفْت | از دلِ پُر بادْ فوقِ آب رَفت | |
| ۹۹۳ | بادِ درویشی چو در باطِنْ بُوَد | بر سَرِ آبِ جهانْ ساکِن بُوَد | |
| ۹۹۴ | گرچه جُمله‌یْ این جهانْ مُلْکِ وِی است | مُلْک در چَشمِ دل او لاشَی است | |
| ۹۹۵ | پس دَهانِ دل بِبَند و مُهر کُن | پُر کُنَش از بادِ کِبْرِ مِنْ لَدُن | |
| ۹۹۶ | جَهْدْ حَقّ است و دَوا حَقّ است و دَرد | مُنْکِر اَنْدَر نَفیِ جَهْدش جَهْد کرد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!