مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۵۲ – اِنْکار کردنِ نَخْچیران بر خرگوش در تأخیرِ رَفتنْ بَرِ شیر

 

۱۰۰۳ قوم گُفتَندَش که چندین گاهْ ما جان فِدا کردیم در عَهد و وَفا
۱۰۰۴ تو مَجو بَدنامیِ ما ای عَنود تا نَرنجَد شیر، رَو رَو، زود زود

#دکلمه_مثنوی

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *