مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۵۴ – اِعْتِراضِ نَخچیران بر سُخنِ خَرگوش
۱۰۱۰ | قوم گُفتَندَش که ای خَر، گوشْ دار | خویش را اندازۀ خرگوش دار | |
۱۰۱۱ | هین چه لاف است این، که از تو بِهْتَران | در نیاوَرْدَند اَنْدَر خاطِر آن؟ | |
۱۰۱۲ | مُعجَبی یا خودْ قَضامانْ دَر پِی است | وَرنَه این دَمْ لایقِ چون تو کِی است؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!