مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۸۵ – صِفَتِ اَجْنَحۀ طُیورِ عُقولِ الهی

۱۵۸۴	قِصۀ طوطیِّ جانْ زین سان بُوَد	کو کسی کو مَحْرمِ مُرغان بُوَد؟
۱۵۸۵	کو یکی مُرغی، ضَعیفی، بی‌گُناه	وَنْدَرونِ او سُلَیمانْ با سپاه؟
۱۵۸۶	چون بِنالَد زارْ بی‌شُکر و گِلِه	اُفْتَد اَنْدَر هفت گَردونْ غُلْغُله
۱۵۸۷	هر دَمَش صد نامه، صد پیک از خدا	یا رَبی زو، شَصْت لَبَّیک از خدا
۱۵۸۸	زَلَّتِ او بِهْ زِ طاعَت نَزدِ حَق	پیشِ کُفرَش جُمله ایمان‌ها خَلَق
۱۵۸۹	هر دَمی او را یکی مِعْراجِ خاص	بر سَرِ تاجَش نَهَد صد تاجِ خاص
۱۵۹۰	صورتش بر خاک و جانْ بر لامَکان	لامَکانی فوقِ وَهْمِ سالِکان
۱۵۹۱	لامَکانی نه که در فَهْم آیَدَت	هر دَمی در وِیْ خیالی زایَدَت
۱۵۹۲	بَلْ مَکان و لامکان در حُکْمِ او	هَمچو در حُکْمِ بهشتی چارْ جو
۱۵۹۳	شَرحِ این کوتَه کُن و رُخْ زین بِتاب	دَمْ مَزَن، وَاللّهُ اَعْلَمْ بِالصَّواب
۱۵۹۴	باز می‌گردیم ما ای دوستان	سویِ مُرغ و تاجر و هِنْدوستان
۱۵۹۵	مَردِ بازرگانْ پَذیرفت این پیام	کو رَسانَد سویِ جِنْس از وِیْ سَلام