مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۱۰۷ – نومید شُدن موسی عَلَیْه السَّلام از ایمانِ فرعون به تاثیر کردنِ سُخَنِ هامان در دلِ فرعون
| ۲۷۷۳ | گفت موسی لُطف بِنْمودیم وجود | خود خداوندیْت را روزی نبود | |
| ۲۷۷۴ | آن خداوندی که نَبْوَد راستین | مَر وِرا نه دَست دان نه آستین | |
| ۲۷۷۵ | آن خداوندی که دُزدیده بُوَد | بی‌دل و بی‌جان و بی‌دیده بُوَد | |
| ۲۷۷۶ | آن خداوندی که دادَنْدَت عَوام | باز بِسْتانَند از تو هَمچو وام | |
| ۲۷۷۷ | دِهْ خداوندیِّ عاریَّت به حَق | تا خداوندیْت بَخشَد مُتَّفَق |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!