مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۱۰۹ – در بَیانِ آن که شِناسایِ قُدرتِ حَق نَپُرسَد که بهشت و دوزخ کجاست؟
| ۲۸۱۰ | هر کجا خدا دوزخ کُند | اوج را بر مُرغْ دام و فَخ کُند | |
| ۲۸۱۱ | هم زِ دَندانَت بَرآیَد دَردها | تا بگویی دوزخست و اَژدَها | |
| ۲۸۱۲ | یا کُند آب دَهانت را عَسَل | که بِگویی که بهشت است و حُلَل | |
| ۲۸۱۳ | از بُنِ دَندانْ بِرویانَد شِکَر | تا بِدانی قُوَّتِ حُکْمِ قَدَر | |
| ۲۸۱۴ | پَس به دَندانْ بی‌گُناهان را مَگَز | فکر کُن از ضَربَتِ نامُحْتَرَز | |
| ۲۸۱۵ | نیل را بر قِبْطیانْ حَق خون کُند | سِبْطیان را از بَلا مَحْصون کُند | |
| ۲۸۱۶ | تا بِدانی پیش حَقْ تمییز هست | در میانِ هوشیارِ راه و مَست | |
| ۲۸۱۷ | نیلْ تَمییز از خدا آموخته‌ست | که گُشاد آن را و این را سَخت بَست | |
| ۲۸۱۸ | لُطفِ او عاقل کُند مَر نیل را | قَهْرِ او اَبْلَه کُند قابیل را | |
| ۲۸۱۹ | در جَمادات از کَرَم عقل آفرید | عقلْ از عاقل به قَهْرِ خود بُرید | |
| ۲۸۲۰ | در جَماد از لُطفْ عقلی شُد پَدید | وَزْ نَکال از عاقلانْ دانش رَمید | |
| ۲۸۲۱ | عقلْ چون باران به اَمْرْ آنجا بِریخت | عقلْ این سو خشمِ حَق دید و گُریخت | |
| ۲۸۲۲ | ابر و خورشید و مَهْ و نَجْمِ بُلند | جُمله بر تَرتیب آیند و رَوَند | |
| ۲۸۲۳ | هر یکی نایَد مگر در وَقتِ خویش | که نه پَس مانَد زِ هنگام و نه پیش | |
| ۲۸۲۴ | چون نکردی فَهْمْ این را زَانْبیا | دانش آوَرْدند در سنگ و عَصا | |
| ۲۸۲۵ | تا جَماداتِ دِگَر را بی‌لباس | چون عَصا و سنگ داری از قیاس | |
| ۲۸۲۶ | طاعَتِ سنگ و عَصا ظاهِر شود | وَزْ جَماداتِ دِگَر مُخْبِر شود | |
| ۲۸۲۷ | که زِ یَزدانْ آگَهیم و طایِعیم | ما همه نی اِتِّفاقی ضایِعیم | |
| ۲۸۲۸ | هَمچو آبِ نیل دانی وَقتِ غَرق | کو میانِ هر دو اُمَّت کرد فَرق | |
| ۲۸۲۹ | چون زمین دانیْش دانا وَقتِ خَسْف | در حَقِ قارون که قَهْرَش کرد و نَسْف | |
| ۲۸۳۰ | چون قَمَر که اَمْر بِشْنید و شِتافت | پَس دو نیمه گشت بر چَرخ و شِکافت | |
| ۲۸۳۱ | چون درخت و سنگ کَنْدَر هر مَقام | مُصْطَفی را کرده ظاهِر السَّلام |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!