مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۱۱۷ – مِثال دیگر هم دَرین مَعنی
| ۳۰۵۰ | هست بازی‌های آن شیرِعَلَم | مُخْبری از بادهای مُکْتَتَم | |
| ۳۰۵۱ | گَر نبودی جُنبِشِ آن بادها | شیرِ مُرده کِی بِجَستی در هوا؟ | |
| ۳۰۵۲ | زان شِناسی باد را گَر آن صَباست | یا دَبوراست این بَیانِ آن خَفاست | |
| ۳۰۵۳ | این بَدَن مانندِ آن شیرِعَلَم | فکر می‌جُنْبانَد او را دَم به دَم | |
| ۳۰۵۴ | فکرْ کان از مَشرق آید آن صَباست | وان که از مَغرب دَبورِ با وَباست | |
| ۳۰۵۵ | مَشرقِ این بادِ فِکْرَت دیگراست | مَغْربِ این بادِ فِکْرت زان سَراست | |
| ۳۰۵۶ | مَهْ جَماد است و بُوَد شَرقَش جَماد | جانِ جانِ جان بُوَد شرقِ فُؤاد | |
| ۳۰۵۷ | شرقِ خورشیدی که شُد باطِن‌فُروز | قِشْر و عکسِ آن بُوَد خورشیدِ روز | |
| ۳۰۵۸ | زان که چون مُرده بُوَد تَنْ بی‌لَهَب | پیشِ او نه روز بِنْمایَد نه شب | |
| ۳۰۵۹ | وَرْ نباشد آن چو این باشد تمام | بی‌شب و بی‌روز دارد اِنْتِظام | |
| ۳۰۶۰ | هم‌چُنان که چَشم می‌بینَد به خواب | بی‌مَهْ و خورشیدْ ماه و آفتاب | |
| ۳۰۶۱ | نَوْمِ ما چون شُد اَخْ الْمَوْتْ ای فُلان | زین برادر آن برادر را بِدان | |
| ۳۰۶۲ | وَرْ بِگویَندَت که هست آن فَرعِ این | مَشْنو آن را ای مُقَلِّد بی‌یَقین | |
| ۳۰۶۳ | می‌بِبینَد خوابْ جانَتْ وَصْفِ حال | که به بیداری نَبینی بیست سال | |
| ۳۰۶۴ | در پِیِ تَعبیرِ آن تو عُمرها | می‌دَوی سویِ شَهانِ با دَها | |
| ۳۰۶۵ | که بگو آن خواب را تَعبیر چیست؟ | فَرعْ گفتن این چُنین سِر را سَگی‌ست | |
| ۳۰۶۶ | خوابِ عام است این و خود خوابِ خواص | باشد اَصْلِ اِجْتِبا و اِخْتِصاص | |
| ۳۰۶۷ | پیل باید تا چو خُسبَد او سِتان | خواب بینَد خِطّهٔ هِنْدوستان | |
| ۳۰۶۸ | خَر نَبینَد هیچ هِنْدُستان به خواب | خَر زِ هِنْدُستان نکرده‌ست اِغْتِراب | |
| ۳۰۶۹ | جانِ هَمچون پیلْ باید نیکْ زَفْت | تا به خوابْ او هِنْد دانَد رَفت تَفْت | |
| ۳۰۷۰ | ذِکْرِ هِنْدُستان کُند پیل از طَلَب | پَس مُصَوَّر گردد آن ذِکْرَش به شب | |
| ۳۰۷۱ | اُذْکُروا اللهْ کارِ هر اوباش نیست | اِرْجَعی بر پایِ هر قَلّاش نیست | |
| ۳۰۷۲ | لیک تو آیِس مَشو هم پیل باش | وَرْ نه پیلی در پِیِ تَبدیل باش | |
| ۳۰۷۳ | کیمیاسازانِ گَردون را بِبین | بِشْنو از میناگَران هر دَم طَنین | |
| ۳۰۷۴ | نَقْش‌بَندانَنْد در جَوِّ فَلَک | کارْسازانَند بَهرِ لی و لَک | |
| ۳۰۷۵ | گَر نَبینی خَلْقِ مُشکین جیب را | بِنگر ای شب‌کور این آسیب را | |
| ۳۰۷۶ | هر دَم آسیب است بر اِدْراکِ تو | نَبْتِ نو نو رُسْته بین از خاکِ تو | |
| ۳۰۷۷ | زین بُد ابراهیم اَدْهَم دیده خواب | بَسْطِ هِنْدُستانِ دل را بی‌حِجاب | |
| ۳۰۷۸ | لاجَرَم زَنجیرها را بَر دَرید | مَمْلَکَت بَرهَم زد و شُد ناپَدید | |
| ۳۰۷۹ | آن نِشانِ دید هِنْدُستان بُوَد | که جَهَد از خواب و دیوانه شود | |
| ۳۰۸۰ | می‌فَشانَد خاک بر تَدبیرها | می‌دَرانَد حَلْقهٔ زَنجیرها | |
| ۳۰۸۱ | آن چُنان که گفت پیغامبر زِ نور | که نِشانَش آن بُوَد اَنْدَر صُدور | |
| ۳۰۸۲ | که تجافی آرَد از دارُ الْغُرور | هم اِنابَت آرَد از دارُ السُّرور | |
| ۳۰۸۳ | بَهرِ شَرحِ این حَدیثِ مُصْطَفی | داستانی بِشْنو ای یارِ صَفا |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!