مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۷۸ – جواب گفتنِ مُصْطَفی عَلَیْه‌السَّلام اِعْتراض کُننده را
| ۲۰۸۰ | در حُضورِ مُصْطَفایِ قَندخو | چون زِ حَد بُرد آن عَرَب از گفت و گو | |
| ۲۰۸۱ | آن شَهِ وَالنَّجْم و سُلطانِ عَبَسْ | لب گَزید آن سَردْ دَم را گفت بَسْ | |
| ۲۰۸۲ | دَست می‌زد بَهرِ مَنْعَش بر دَهان | چند گویی پیشِ دانایِ نَهان؟ | |
| ۲۰۸۳ | پیشِ بینا بُرده‌یی سَرگینِ خُشک | که بِخَر این را به جایِ نافِ مُشک؟ | |
| ۲۰۸۴ | بَعْر را ای گَنده‌مغزِ گنده‌مُخ | زیرِ بینی بِنْهی و گویی که اُخ؟ | |
| ۲۰۸۵ | اُخْ اُخی بَرداشتی ای گیجِ گاج | تا که کالایِ بَدَت یابد رَواج؟ | |
| ۲۰۸۶ | تا فَریبی آن مَشامِ پاک را | آن چَریده‌یْ گُلْشَنِ اَفْلاک را؟ | |
| ۲۰۸۷ | حِلْمِ او خود را اگر چه گول ساخت | خویشتن را اندکی باید شناخت | |
| ۲۰۸۸ | دیگ را گَر باز مانْد امشب دَهَن | گربه را هم شَرْم باید داشتن | |
| ۲۰۸۹ | خویشتن گَر خُفته کرد آن خوبْ فَر | سَخت بیدار است دَسْتارَش مَبَر | |
| ۲۰۹۰ | چند گویی ای لَجوجِ بی‌صَفا | این فُسونِ دیو پیشِ مُصْطَفی؟ | |
| ۲۰۹۱ | صد هزاران حِلْم دارند این گروه | هر یکی حِلْمی از آن‌ها صد چو کوه | |
| ۲۰۹۲ | حِلْمَشان بیدار را اَبْلَه کُند | زیرکِ صد چَشم را گُمرَه کُند | |
| ۲۰۹۳ | حِلْمَشان هَمچون شَرابِ خوبِ نَغْز | نَغزْ نَغْزَک بَر رَوَد بالایِ مَغز | |
| ۲۰۹۴ | مَست را بینْ زان شرابِ پُر شِگِفت | هَمچو فَرزین مَست کَژْ رفتن گرفت | |
| ۲۰۹۵ | مَردِ بُرنا زان شرابِ زودگیر | در میانِ راه می‌اُفتَد چو پیر | |
| ۲۰۹۶ | خاصه این باده که از خُمِّ بَلی‌ست | نه مِیی که مَستیِ او یک شبی‌ست | |
| ۲۰۹۷ | آن کِه آن اَصْحابِ کَهْف از نُقل و نَقل | سیصد و نُه سال گُم کردند عقل | |
| ۲۰۹۸ | زان زنانِ مصرْ جامی خورده‌اند | دَست‌ها را شَرحَه شَرحَه کرده‌اند | |
| ۲۰۹۹ | ساحِران هم سُکْرِ موسی داشتند | دار را دِلْدارْ می‌اِنْگاشتند | |
| ۲۱۰۰ | جَعفرِ طَیّار زان مِیْ بود مَست | زان گِرو می‌کرد بی‌خود پا و دَست |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!