مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۱۰۷ – جوابِ اِشْکال
| ۳۶۲۴ | این بِدانَد کان که اَهْلِ خاطِر است | غایِبِ آفاقْ او را حاضر است | |
| ۳۶۲۵ | پیشِ مَریَم حاضر آید در نَظَر | مادرِ یَحییٰ که دور است از بَصَر | |
| ۳۶۲۶ | دیده‌ها بَسته بِبینَد دوست را | چون مُشَبَّک کرده باشد پوست را | |
| ۳۶۲۷ | وَرْ نَدیدَش نَزْ بُرون نَزْ اَنْدَرون | از حِکایَت گیر مَعنی ای زَبون | |
| ۳۶۲۸ | نی چُنان کَافْسانه‌ها بِشْنیده بود | هَمچو شین بر نَقْشِ آن چَفْسیده بود | |
| ۳۶۲۹ | تا هَمی‌گفت آن کَلیله بی‌زبان | چون سُخَن نوشَد زِ دِمْنه بی‌بَیان؟ | |
| ۳۶۳۰ | وَرْ بِدانستَند لَحْنِ هَمدِگَر | فَهْمِ آن چون کرد بی‌نُطْقی بَشَر؟ | |
| ۳۶۳۱ | در میانِ شیر و گاو آن دِمْنه چون | شُد رَسول و خوانْد بر هر دو فُسون؟ | |
| ۳۶۳۲ | چون وزیرِ شیر شُد گاوِ نَبیل؟ | چون زِ عَکسِ ماه تَرسان گشت پیل؟ | |
| ۳۶۳۳ | این کَلیله وْ دِمْنه جُمله اِفْتِراست | وَرْنه کِی با زاغْ لَکْلَک را مِری‌ست؟ | |
| ۳۶۳۴ | ای برادر قِصّه چون پیمانه‌یی‌ست | مَعنی اَنْدَر وِیْ مِثالِ دانه‌یی‌ست | |
| ۳۶۳۵ | دانهٔ مَعنی بگیرد مَردِ عقل | نَنْگَرَد پیمانه را گَر گشت نَقْل | |
| ۳۶۳۶ | ماجَرایِ بُلبُل و گُل گوش دار | گَر چه گفتی نیست آن‌جا آشکار |
دکلمه_مثنوی
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!