مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۱۰۸ – سُخَن گفتن به زبانِ حال و فَهْم کردنِ آن

دکلمه_مثنوی

#داستانهای_مثنوی_مولانا
فردی می‌خواست بازی شطرنج را به دیگری بیاموزد. به او گفت که این خانه شطرنج متعلق به مهره رخ است و باید آن را در اینجا قرار دهی. آن فرد پرسید که رخ از کجا این خانه را به دست آورد؟ این خانه را خرید یا به او ارث رسید؟!

خوش به حال کسی که ظاهر را رها کرد و مفهوم را فهمید.

حکایت کسانی است که توان و قدرت رفتن به ورای ظواهر را ندارند و وقتی برای آنها مثالی برای درک موضوعات می‌زنند، به جای گرفتن جان کلام، به دنبال ظاهر می‌روند. درگیر شدن به جزئیات بی‌اهمیت امور، انسان را از درک کلیات مهم مسائل دور می‌دارد.