مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۲۱ – اِمْتِحانِ پادشاه به آن دو غُلام که نو خَریده بود
| ۸۴۵ | پادشاهی دو غُلامْ اَرْزان خَرید | با یکی زان دو سُخَن گفت و شَنید | |||
| ۸۴۶ | یافْتَش زیرکْ‌دل و شیرینْ جواب | از لَبِ شِکَّر چه زایَد؟ شِکَّرآب | |||
| ۸۴۷ | آدمی مَخْفی‌ست در زیرِ زَبان | این زَبانْ پَرده‌ست بر دَرگاهِ جان | |||
| ۸۴۸ | چون که بادی پَرده را دَرهَم کَشید | سِرِّ صَحْنِ خانه شُد بر ما پَدید | |||
| ۸۴۹ | کَنْدَر آن خانه گُهَر یا گندم است | گنجِ زَر، یا جُمله مار و کَزْدُم است | |||
| ۸۵۰ | یا دَرو گنج است و ماری بر کَران | زان که نَبْوَد گنجِ زَرْ بی‌پاسْبان | |||
| ۸۵۱ | بی تَأمُّل او سُخَن گفتی چُنان | کَزْ پَسِ پانصد تَأمُّل دیگران | |||
| ۸۵۲ | گُفتی‌یی در باطِنَش دریاسْتی | جُمله دریا گوهرِ گویاسْتی | |||
| ۸۵۳ | نورِ هر گوهر کَزو تابان شُدی | حَقّ و باطِل را ازو فُرقان شُدی | |||
| ۸۵۴ | نورِ فُرقانْ فَرق کردی بَهرِ ما | ذَرّه ذَرّه حَقّ و باطِل را جُدا | |||
| ۸۵۵ | نورِ گوهرْ نورِ چَشمِ ما شُدی | هم سوآل و هم جواب از ما بُدی | |||
| ۸۵۶ | چَشمْ کَژْ کردی، دو دیدی قُرصِ ماه | چون سوآل است این نَظَر در اِشْتِباه | |||
| ۸۵۷ | راستْ گَردان چَشم را در ماهْتاب | تا یکی بینی تو مَهْ را، نَکْ جَواب | |||
| ۸۵۸ | فِکْرَتَت که کَژْ مَبین، نیکو نِگَر | هست هم نور و شُعاعِ آن گُهَر | |||
| ۸۵۹ | هر جوابی کان زِ گوش آید به دل | چَشم گفت از من شِنو،آن را بِهِل | |||
| ۸۶۰ | گوشْ دَلّاله‌ست و چَشمْ اَهلِ وِصال | چَشمْ صاحِب حال و گوشْ اَصْحابِ قال | |||
| ۸۶۱ | در شُنودِ گوشْ تَبدیلِ صِفات | در عِیانِ دیده‌ها،تَبدیلِ ذات | |||
| ۸۶۲ | زآتش اَرْ عِلْمَت یَقین شُد در سُخُن | پُختگی جو، در یَقینْ مَنْزِل مَکُن | |||
| ۸۶۳ | تا نَسوزی، نیست آن عَیْنُ الْیَقین | این یَقین خواهی؟ در آتش دَرنِشین | |||
| ۸۶۴ | گوشْ چون نافِذ بُوَد دیده شود | وَرْنه قُلْ در گوشْ پیچیده شود | |||
| ۸۶۵ | این سُخَن پایان ندارد، بازگَرد | تا که شَهْ با آن غُلامانَش چه کرد | |||
دکلمه_مثنوی
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!